Süheyla Karaca Hanönü, ‘Karaca Gözü’nden sonra bu kez ‘Ardıç Kuşu’ndaki samimi, sıcak, cümbüşlü, gerçekçi, zaman zaman gerçeküstü, damakta şiirsel tat, kalpte sızı, gönülde melâl izleri bırakan öyküleriyle çıkıyor okur karşısına. Karaca’nın öyküleri hem gelenekten besleniyor hem de modern yaşamın en görünür, güncel yanlarını konu ediniyor. Dili, özel-likle sözlüğü, kelime dağarı, benzetmeleri ve kullandığı anlatım imkânlarıyla dikkati çekiyor. Modern öykü dağarımıza kıymetli parçalar ekliyor. “Kısa yazıp yo

Beni ancak bir mucizenin kurtaracağını söyledim. Bir mucize. Mucizelere inanır mısınız? Ben inanıyorum dedim. Yalnız, mucizenin de mucizeliğine toz kondurmayacağını, öyle yan gelip yatan sonra da bir mucize olsun diyenlere uğramayacağını ancak zor zamanlarda ortaya çıkacağını söyledim. Uzun zamandır üzerime çöreklenen iç sıkıntısı, yeni tabirle depresif durumum; panik ataklı hallerim, ruhumu yoklayan çıldırma hislerim, fenalaşma korkuları-mın üzerime bıraktığı yaşama olan güvensizlik ve endişe nöbetlerimle

Kadının çocuk hâli, kadının genç kız hâli, kadının genç kadın hâli, kadının orta yaş hâli… Kadı-nın hüzün hâli, kadının travma hâli, kadının sarsılma hâli, kadının korku hâli… Kadının var olma ve var etme hâli, kadının arama hâli, kadının yetinmeme hali… Kadının anne hâli, kadının eş hâli, kadının kardeş hâli… Velhasıl bütün kadınlık halleri… Hikâyesi anlatılan kadın… Hikâyeyi anlatan kadın… Hikâyelere çıkan bütün yollar kadınların arasından geçiyor. Bir kadın ne ister? Yahut ne istemez? Bu soruların c

“Küçük cumbanın giyotin pencerelerine kaydı ilkin bakışların. Eve neredeyse yaklaştığınız o anda, ceviz ağacından fes rengi gelinlik koltuklarının ikisini bir çırpıda cumbanın oyuğuna yerleştirdin. Yanında Faik, ser verip sır vermiyor. Onda kalsın sırrı. Sen çoktan ceviz koltukla-rının arasına aslan bacaklı, yine ceviz ağacından yapılma kahve sehpasını koydun. El emeği, göz nuru ana yadigârı dantel perdelerse cumbanın giyotinine çoktan asıldı. Faik, “İşte bu-rası,” dediğinde hiç şaşırmadın. Biliyormuş gibi

Elinizdeki kitap, “Geleceğin kaybının hissedildiği” bir çağda umut etmekten hiç vaz-geçmeyen, inançla yolunu yürümeye çalışan kadınların emeği ile ortaya çıktı. Sü-reyya Yüksel’i gelecek nesillere tanıtmak, onun emeklerinin tecrübe aktarımı olarak toplumda yer etmesini sağlamak amacıyla bu çalışmayı yayınlamak istedik. Bizler ümitvarız, bizler Süreyya Yüksel’i tanıma mutluluğuna erişmiş insanlarız. Sadece, her neredeysek, hangi zamandaysak adil ve iyilik tarafında ödevlerimiz olduğunu biliyoruz. O, ilmiyle

Abuzer usta! Söyle bir daha.Yapar mısın bu sarayın benzerini?Sefir ister de yapılmaz mı beyim?Kollarını kesersem; yine de yapar mısın bu sarayın aynısını?”Yine de yaparım beyim.Gözlerini oyarsam acımadan; yine de yapabilir misin bu sarayın aynısını?Sefir istesin, görmeyen gözlerimle de olsa tarif ederek yine de yaparım beyim.Yörede herkes onu Çolak Abi Paşa’nın oğlu ve 99 yılda biten sarayı yaptırdığını san-sa da gerçek öyle değildi. Yaşadığı dönemde Serhat bölgesinde namı adeta arşa çıkan hırsının önüne ge

Metin Önal Mengüşoğlu, her bir sıfatın başına “Müslüman” ibaresini getirmek koşuluyla bir “düşünür”, bir “yazar”, bir “şair”dir. Bu sıfatların kaleme dökülenlerinin sayısı otuz beş kitabı bulmuştur bu eserden önce. Öyle ki; her biri okuruna yeni ufuklar açacak çapta. Mezkûr sıfatlar sadece kalemle ulaşmaz muhatabına; o, çok iyi bir hatiptir aynı zamanda. Bazı münevverlerin kalemi, bazılarınınsa hitabeti ön plana çıkar derler. Elbette her ikisini uhdesinde barındıranlar da vardır. Mengüşoğlu da onlardan bi

Üzerinde yaşadığımız yerkürenin tarihi, bir bakış açısıyla zulmün de tarihidir. Bu zulüm in-sanları evinden yurdundan etmek şeklinde olabildiği gibi kadın, çocuk, yaşlı demeden öl-dürmek suretinde de zuhur etmiştir, malum. Bir münevver içinse en büyük zulüm ifade hürriyetinin olmaması olsa gerek. Üstat Metin Önal Mengüşoğlu da tabiri caizse bu zulmü edebiyat kamusunda boy gösterdiği ilk günden bu yana yaşamıştır. Daha liseli yıllarda “dinî sohbet yaptıkları için” duvarında şirk kokan yazının yer aldığı kara

“Yıllar süren okumalarım sonucunda oluşturduğum kanaatim, Allah’ın bütün insanlara ruhundan üfleyerek bir yaratıcı güç, bir yaratıcı kabiliyet yüklediğidir. Onu, insan kendisi keşfedecek. Kendisi keşfedemezse hocası, ailesi, annesi, babası keşfedecek; o alana kişiyi teşvik edecek ve destekleyecek. Maalesef İslam dünyasında böyle bir eğitim modeli yok. Ne ailede var ne de okullarda. Gerek Osmanlı'da gerek Cumhuriyet’te resmî tedrisat dediğimiz modelde böyle bir arayış, yönlendirme görmedim. Vahiy ve Sanat ad

“Burada asıl anlatılmak istenen “İnsan kalbi ile düşünür.” cümlesidir. Oysa modern tıp ve insanların büyük çoğunluğu “İnsan aklıyla, beyniyle düşünür.” diyor. “Tezekkür eden kalp, tefekkür eden kalp, tedebbür eden kalp, nazar sahibi kalp, rey sahibi kalp, nüha sahibi kalp…” Kalp kelimesinin sözlük anlamı; “değişebilen, dönüşebilen”dir. Kalpazan, inkılap hep aynı kökten gelir. Ama Kur’an’daki kalp yürek değil. Kur’an’daki marazlı kalbin, mühürlü kalbin tıptaki “kalp sektesi” anlamına geldiğini kim söyleyebil

Mütefekkir Şair Metin Önal Mengüşoğlu, bu eserinde aynı edebî ve fikrî niteliklere sahip Üstadı ve ‘ağabeyi' olarak görüp ince bir titizlikle saygı duyduğu Sezai Karakoç üzerine, Üstadın düşünce ve edebiyat atlasına içeriden-yakın bakış açıları ve tanıklıklar içeren biyografi denemesiyle çıkıyor okurun karşısına. Mengüşoğlu'nun hatıralarla yüklü kaleminden vücut bulan bu eserde, Karakoç'un tefekkür eserlerinin aydınlatılıp tahlil edilmesinin yanı sıra Üstadın bir medeniyeti omuzlayan şiirleri de özgün ve öz

‘’Hayatımda tek bir şeyi olsun doğru yaptığımı bilmem gerekiyor.’’ The Whale filminin sonların-da Brendan Fraser’ın canlandırdığı İngilizce öğretmeninin ölüme doğru yürümediği adeta yu-varlandığı anlarda söyler bu cümleyi. İnsanın her şeyi olmasa dahi en azından bir şeyleri tam ve doğru yaptığını bilmeye olan ihtiyacı onu hep rahatsız eder. Yaptığımız şeylerde, söylediğimiz cümlelerde, yazdığımız satırlarda hep eksiklik ya da fazlalık vardır. Elinizdeki kitap, bu ıskalama-nın tek tek olaylara yansımasının p

Ölüyor insan bir kere ama ölmekte kararsız Sular yine kararlı akacak savaşlar kararında Çarpışanlar yağmuru kıvamında bekleyecek Buğdaylar ıslak ve ekmekler kömür karası Ölüm kuzu renkli ezberlemiş yangın seslerini. Yumuyor gözlerini açmadan ağzını, sınırlarını Kolluyor, elleri kulaklarını saracak denli açık Bundan belli unutulmadan kaybolmayacak düş Dişlerini sızlatan limon tadında gün başlayacak Yavaşça gülecek akşamın ufuk zarına bakarak. Geçiyor devinmekte olan yaşlanmaya hürmeten Bir gün eskiyecek cesa

Yazıları akademik çalışmalar kadar verimli ama verdiği haz şiir tadında ve akıcı. Ruhu olan bir kitap var karşımızda. Balkanlar romanına farklı bir bakış açısı sunacak ve bu kitaptan bir coğ-rafyayı sadece edebiyatıyla değil, gelenekleri, günlük yaşantısı, sosyolojisi ile de tanıma fırsatı verecek herkese. Leyla Şerif Emin (Üsküp, Kuzey Makedonya) Şehirler dinlemesini bilene kendini anlatır. Balkan Şehirleri ise insana roman tadında en edebi kelimeler olarak anlatır kendini. Balkan şehirlerinin roman kahr

Medeniyetlerin gerisinde kalan Atakent, Lale Devri ile başlayan medeniyet krizinin önüne geçmek ister. Bunun için devrin önde gelen bilim adamları görevlendirilir ve hazırladıkları raporda Atakent’e yakın beş adaya laboratuvarlar kurulması gerektiğine karar verirler. Bilim ve sanat laboratuvarları kurulur ancak bu adalara seçilmek kolay değildir. Özellikle Billur Adası Ses Laboratuvarı, Atakent’in koyduğu kurallar dışında yeni kurallar koymuştur. Bunlardan biri soyaçekim bir diğeri ise duyum eşiği kuralıdır

Her kitap, hayatın hasılasıdır. Hayatın hasılası; öğrenilen, yaşanan, öğretilen, tecrübe edilen hakikatlerdir ve bunlar insanın en büyük 'Yol İşaretleri'dir. Hayat yolunda yürürken bu Yol İşaretleri ile sapmadan, saptırmadan, aldanmadan ve aldatmadan yol alabiliriz. Genel olarak şimdiye kadar yaşadığım hayat süresince, fiili olarak son on iki yıl içinde yazdığım notları düzenledim. Bu notları Yol İşaretleri olarak sizlerle paylaşmak istedim. İyi okumalar...

Savunmam kendimi bilirsin savunamam Taştan başka arkadaşta tanımam Hem sonum olan hem hayata alıştıran. Taştan başka arkadaş tanımam Öbür yollardan geçmeyi bilmem Öbürü olmayı hiç Mağarama insanlar girdi mağarama postallar Pastel boyalar girdi mağarama dağıldı gölgeler Yalnızlıktan bile kovulduğum yer şimdi dünya Burada bu yalnızlık mahzeninde İnsanım artık ben Beni bu Dünya’ya alıştıran Annem’i Adem’in eşi Havva’yı Görürseniz söyleyin ki ben… Bu kitap, T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Kütüphaneler ve Yayıml

Gürültünün genel geçerliği, sessizliğin zenginliğini bilmememizdendi belki de. Zor günlerden geçiyoruz. Ve olabildiğince kaygılı ve endişeliyiz. Zoru kolay kılmak için daha çok koşuyor ve daha çok konuşuyoruz. Ne ki biz konuştukça azalmıyor kaygılarımız, endişelerimiz. Ancak azalıyor bereket ve huzur. Daha fazla artıyor usanç ve yorgunluk. Biraz sükûnet her şeyi başa döndürebilirdi oysa. Sükût en güzel eylemlerdendir. Sessizlik de bir eylemdir. Modern dünya gürültülü ve kalabalıktır. …… Bu çağ bilgi çağıydı

Mount Ararat, described by Marco Polo as “never climbable”, hosted thousands of climbers in the 1980s and was closed to climbing in 1990 due to terrorism incidents. Eight years later, Mount Ararat was reopened to climbing. Thousands of people were moving to Ararat, enchanted by the magic at the summit of Mount Ararat. Ranked 48th on the list of the world’s fifty best-known mountains, Mount Ararat was waiting for new guests to tell its legends. Among these new guests was Emma, a German mountaineer. An extrao

Farkında olmasak da bazen yanılgılarımız, ön yargılarımız ve teyit edilmeyen bilgiler üzerine yaşamımızı ve düşüncelerimizi inşa ediyoruz. Sonra, çoğunlukla anlamsız olan tabularımızdan kendimize tabutlar yapıyor ve o karanlığın içinde kalmayı yeğle-yerek etrafımızdaki renklere ve aydınlığa karşı körleşiyoruz. Elbette bunda tümüyle hatalı olduğumuzu söylersek kendimize haksızlık etmiş oluruz. Hepimiz, bir şekilde, kendimizi güvende hissetmek için ya da özgüvenimizi güçlü tutabilmek için taraflı davranıyoruz