Gündelik hayatın felsefesini tartıştığı kitaplarıyla dünya çapında büyük bir okur kitlesi edinmiş olan Alain de Botton, bu kez medeniyetimizin vitrini olarak gördüğü havalimanlarını keşfe çıkıyor. Dünyanın en işlek ve modern havalimanlarından birinde bir hafta yaşıyor; elindeki sınırsız giriş izniyle terminalin altını üstüne getiriyor. Bu havalimanı ziyareti, yazarın teknolojiye duyduğumuz sadakatten doğayı nasıl da tahrip ettiğimize, karşılıklı iletişimimizden seyahat etmeyi romantikleştirmemize kadar pek

Çok geç değil. Bu “labirent”ten çıkma olanaklarına sahibiz. Yeter ki önce yolumuzu yitirdiğimizi kabul edelim...2022 yılında Avrupa’nın göbeğinde geçmişin travmalarını tetikleyen yıkıcı bir savaş patlak verdi. Nükleer felaket senaryolarının gerçeğe dönüşmesine ramak kaldı. Demirden bir el, Batı’yı Rusya ve Çin’le karşı karşıya getirdi adeta.Kibirli ve bencil yöneticilerin, aklı küçümseyip eşitsizliği besleyen köhne ideolojilerin hükmü altındaki çağımız, son hızla uçuruma doğru sürüklenmekte. Günümüzde ne Ba

Tüm dünyanın, günlük hayatın altındaki felsefi mekanizmaları anlaşılır bir dille çözümlediği kitaplarıyla tanıyıp sevdiği Alain de Botton, bu kez haberleri mercek altına alıyor. Politika, Dünyadan Haberler, Ekonomi, Ünlüler, Felaket, Tüketim gibi başlıklar altında haberlerin nasıl okunabileceğine dair bir kılavuz sunuyor. Her gün maruz bırakıldığımız bu bilgi yığınının gerçeklik algımızı nasıl şekillendirdiğine ve nasıl analiz edilmesi gerektiğine işaret ediyor. “Gelin görün ki garip bir şekilde, haberler

Alain de Botton’ın Seyahat Sanatı, sadece bir yolculuk kitabı değil, aynı zamanda bir dünyayı keşif ve içsel dönüşüm rehberi. Yazar, aralarında Flaubert, Edward Hooper, Wordsworth ve Van Gogh’un da bulunduğu bir dizi sanatçı, yazar ve düşünürün de yardımıyla seyahatin güzel manzaralar görmekle ilgili olmadığını, aynı zamanda ruhsal ve kişisel bir yolculuk olduğunu ortaya koyuyor. Anekdotları, felsefeyi ve sanatı ustaca bir araya getirerek seyahatin dönüştürücü doğasına dair değerli bakış açıları sunan Botto

“Bizim ilk sözümüz doğarken başladı; en büyük gerçek olan son söze doğru hızla gitmekte… Hayatın girdabına kapılıp gidenler için sözümdür: Bir an olsun kendinizi dünyanın hay huyundan, akışından çekip çıkarın ve olaylara şöyle biraz yukarıdan bakmayı deneyin. İçinizdeki iyi yanları sergileyin, affedici olun, karşınızdakilerin kusurlarını görmemeye çalışın; hep önünüzdekinin ayak izlerine değil de biraz da geride bıraktığınız izlerinize bakın. Adına ömür dediğimiz ‘bir nefeslik’ mühleti gelin, boşa harcamayı

Günler Çözüldükçe, açıktan ve açıkça Sezai Karakoç’u Türk şiirinin yaratıcı bağlamı içinde ve modernizmin imkanlarını kullanarak, yüceltme veya hüküm verme amacı taşımadan insan oluşumuzun ve bir hayatın içinden safça geçişimizin içinden görmektir. Bir biyografi olmadığı gibi yazanın hatıralarının bir kısmı da değildir yazdığım. Anekdotlar, konuyu açmak ve genişletmek için seçilmiştir. Pek çok deftere yayılmış, dağınık Karakoç günlükleri belki bir gün gün yüzüne çıkar. Her cümlesi duyularak, düşünülerek yaz

“35 yıllık gazeteciyim. Türkçenin dışında, Fransızca ve İngilizceyi anlayabiliyorum, konuşabiliyorum, yazabiliyorum da; ama kendi anadilim olan Lazcayı bilmiyorum. Birkaç kelimeden ibaret bir Lazca bilgim var. Bu da benim hayattaki en büyük ukdelerimden birisi. Bu nedenle, 35 yıllık gazetecilik hayatımdan kesitleri aktarmayı hedeflediğim bu podcast dizisinin başlığını ‘Gomaşinen’ olarak seçtim. Yani: Hatırlıyorum.” Bu girişi ilk kez 5 Eylül 2020’de kullandım. İlk kez bir podcast dizisi yapıyordum. Hedefim

İstanbul’u Bul Bana Hulki Aktunç’un Kostantıniyye Haberleri (1989-1993) gazetesine yazdığı deneme¬lerden oluşuyor. Gazetenin ilk sayısından itibaren “İstanbul’u Bul Bana” başlığı altında yazan Aktunç, İstanbul’un argosunu, sokaklarını, ayazmalarını, deli¬lerini konu etti, hayatında iz bırakmış İstanbulluların portrelerini çıkardı. Kitabı hazırlayarak hem İstanbul kaynakçasına hem de Hulki Aktunç külliyatına bir yenisini ekleyen Bengü Vahapoğlu, “Aktunç’un ayrıntılara karşı özenli, bilge, eleştirel ama aynı

Gönül bağı kuranlar, gönlün dilini duyanlar, gönle hürmet edenler, gönlü yıkılınca gözünün feri gidenler, gönül kırınca uykusuz kalanlar, bir ölüm bir de gönlün sevgisizliğiyle ağzının tadı kaçanlar bilir ki gönül ne vakit pazara düşerse yağmacısı bol olur. Gönül kazanmaya dünyalar yetmese de gönlünü bir post gibi meydana serdin mi beş paraya gider. Göz nasıl ki her ışığa bakmakla kör olur, vasfını yitirir, hırpalanır ise gönül de yanlış kurulan her bağ ile daha bir zayıflar, özünü yitirir, pazarda orta mal

İmtihan ne ağır yine imtihan ne hafif bir kelime değil mi? Zıtlıklar âleminde var ile yok iç içe. Zor kolaya, kolay zora gebe. Ayette de “Zorlukla beraber kolaylık vardır.” diye seslenir Allah Teâlâ bize. Ve yine mükerrerdir bu cümle İnşirah’ın içinde. Kim bilir belki de bir zorlukla beraber iki kolaylık vardır… Madem geldik dünyaya yaşayacağız nasibimize düşeni. Seveceğiz Rahman’ın kaderini. Sabırla, sebatla, metanetle sızısı dinmeyen hangi dert var ki? Yağmurun ardından güneş doğmuyor mu nasılsa... Çok şü

“Bu hayat inanın bir ‘karabasan’dır. Ve bu kâbustan kurtulmanın merak buyurmayın klinikleri, doktorları, terapi seansları, hiçbir şey olmamış gibi yola devamınızı sağlayacak devasa bir ilaç endüstirisi bulunmaktadır. Emrinizdeyim. (Ve ben size durmaksızın ‘Yoldan çıkın, uykudan uyanın’ diyorum. Siz beni bir meczup sanıyor, acıyarak bakıyor ve yola devam ediyorsunuz.) Hadi yoldan çıktık diyelim. Nereye gideceğiz? Harama batmamış bir belde mi var? Umutsuzluk bize yakışmaz. Eğer yoksa böyle bir belde, bize düş

Yanlış yerde ve yanlış zamanda ortaya çıkan bilgelikten daha delice bir şey olmadığı gibi, orantısız ve dolayısıyla yanlış zekâdan daha ahmakça bir şey de yoktur. Hümanizmin en önemli temsilcilerinden Erasmus, taslağını 1509 yazında İtalya’dan İngiltere’ye yaptığı yolculuk sırasında hazırladığı, daha sonra dostu Thomas More’un evinde tamamlayıp ona ithaf ettiği başyapıtı Deliliğe Övgü’de “Beni benden daha iyi kim temsil edebilir?” diyen delilik tanrıçasının ağzından tüm insanlığa seslenir. Zalim hükümdarlar

BİR SEMTİ ARAMAK, BULMAK, BELKİ DE KAYBETMEK Bu yazılar İstanbul’a dair Taner Ay tarafından yapılan kültürel tarih okumalarının ilk halkasıdır. Geleneksel olarak üç bölge üzerinden anlatılan İstanbul kültür coğrafyasının ilk haritası gibi de düşünülebilir. Bir şehir haritasına bakarmışcasına kurgulanan, semtleri, sokakları sırayla ziyaret eden bir güzergâh takibi var. İlk yazılara Kadıköy’ün daha “alafranga”, daha “batılı”, daha “modern” diyebileceğimiz güneyindeki semtlerden başlanıyor (aslında, bugün Kadı

Bitimsiz korkulara sürüklenip ölüm sancıları, tatminsiz iniltiler ve yoldan çıkmış dürtülerle başa çıkmaya ant içmek. Alçalmış bulutlar, sabah göğü, yaklaşmakta olan fırtına. Sönmüş bir yıldızdan için için yayılan o cılız ışık. Tanrı'nın en karanlık arzularıyla bir olup ölgün bir ateşi harlayabilmek mümkün mü?

İlk yazdığı harf A olmalı. Ali’nin A’sı. Varsın sıra sandalye olmasın sınıfta. Toprağa yazmayı öğrenmeli, topraktan yazmayı, toprakla yazmayı. Parmağıyla yazmayı. Şairler nereye dokunsalar parmaklarıyla oraya yazılabilir. Havaya bile. Toprağa ve havaya. Denize ve kuma. Kuma ve güneşe. Şair parmak kaldırmışsa dünya titremelidir. Şairler, varoluşun sırrına kayıtsız kalamayanlardır. Alışkanlığın perdelediği gözlere benzemez gözleri, “ayrıksı” bakarlar. A. Ali Ural, Türkçenin lezzetini, anlatının gücünü ve şai

Sen bir çırpıda gözden çıkarılıp, hiç aklın kalmadan kapı önüne konuluverecek ıvır zıvır gibi değilsin. Öyle olsaydın ben de aldırmaz, evet, biraz üzülür, ama geçer giderdim. Oysa senin şairane bir ruhun, kibar bir dilin ve dolu bir kafan var. Evet, biraz keyif ehlisin, azıcık da tembelsin galiba. O yüzden bu tutunamayış. Kendi kıymetini bilebilsen böyle kıyar mıydın gençliğine? Hiç sanmam…” Hayatın farkında olunmadan geçip giden anlarına, bir fotoğrafçı gibi uzun ve içeriden bakan Fatma Bayram’ın kaleminde

Kâh engin bir deniz arzular ruhumuz dinlenmek için kâh yüksek bir tepe, kanatlanıp uçmak için... Kâh çalışıp didinir, başarıdan başarıya koşarız kâh ne yaparsak yapalım belimizi bir türlü doğrultamayız. Marifetlerimiz kadar zaaflarımız, sevinçlerimiz kadar kederlerimiz vardır. Siyah ile beyazın, iyi ile kötünün yan yana hatta belki iç içe olduğu su hayatta hiçbir şey tekdüze değildir. Son nefese kadar tekâmül yolculuğunun bitmeyeceğini bilir, mümkünün ellerini tutar kalkarız düştüğümüz yerden. Bülent Ata ta

Anne babalar mı çocuklarını yetiştirir, Çocuklar mı anne babalarını? Elbette İkisi de… Hem de anbean... Bir babanın Çocuğuyla uçurtma uçururken duyduğu heyecan sadece canından çok sevdiği_ evladını mutlu etmenin heyecanı değildir. Bu vesileyle içindeki çocuğun da basını okşamış, gönlünü almış olur. Bir annenin çocuğuyla evcilik oynarken çocuklaşması da aynı durumun somut ifadesidir. Çocuklar ebeveynlerine karşılıksız sevmeyi, irade terbiyesini, sabrı, masumiyeti öğretirler. Belki anne babalar aldıkları bu p

Gerçek sanat bizi rahatsız etme kapasitesine sahiptir. Sanat eserini onun içeriğine indirip, sonra bu halini yorumlamak, o sanat eserini ehlileştirir. Yorum, sanatı idare edilebilir, uyumlu hale getirir. Yoruma Karşı, hayatı boyunca aktif bir insan hakları savunucusu ve savaş karşıtı olarak çalışan, “çağın vicdanı” olarak nitelendirilen Sontag’ın ilk makale koleksiyonu. Kültürel eleştiri alanında büyük bir etki yaratan bu kitapta ünlü “‘Camp’ Üzerine Notlar” ve “Yoruma Karşı” denemelerinin yanı sıra yazarı

Başka bir ülkede meydana gelen felaketlerin seyircisi olmak, gazeteciler diye bilinen profesyonel, uzman turistlerin bir buçuk asrı aşkın sürelik maceralarında gittikçe katlanan birikimleriyle doğrudan ilintili olan, esaslı bir modern deneyimdir. Öyle ki, artık savaşlar hepimizin oturma odalarında sükûnet içinde seyredilip dinlenen görüntü ve seslere dönüşmüş durumdadır. Modern hayatın temel özelliklerinden biri, dünyanın dört bir köşesinde yaşanan dehşeti uzaktan, fotoğraf aracılığıyla izleyebilmek için s