Aydınlık veya karanlık, yalnızca biri kazanabilir. Bu dünya grinin tonlarında yaşayamaz.Artık Aven Dalmarta Meya’nın tahtına oturmuştur ve Alex, Medora’nın fanilerini asi prensin gazabından kurtarmak için zamana karşı yarışmaktadır.Alex, gördüğü geleceğin korkunç olayları gerçekleşmeden önc arkadaşlarıyla birlikte ölümlü türleri uyarmak zorundadır. Ancak eski düşmanlardan yeni müttefikler edinmek hiç de kolay değildir.Gizemli bir akıl hocasının rehberliğinde, Alex karşı karşıya olduğu zorluklarla mücadele e

Aydınlık veya karanlık, yalnızca biri kazanabilir. Bu dünya grinin tonlarında yaşayamaz.Artık Aven Dalmarta Meya’nın tahtına oturmuştur ve Alex, Medora’nın fanilerini asi prensin gazabından kurtarmak için zamana karşı yarışmaktadır.Alex, gördüğü geleceğin korkunç olayları gerçekleşmeden önc arkadaşlarıyla birlikte ölümlü türleri uyarmak zorundadır. Ancak eski düşmanlardan yeni müttefikler edinmek hiç de kolay değildir.Gizemli bir akıl hocasının rehberliğinde, Alex karşı karşıya olduğu zorluklarla mücadele e

Onur Bütün’ün emin adımlarla ilerlediği öykü yolunda yeni bir kitap: Anlatmaya Değer Bir Hikâyen Var mı? Neredeyse “sıradanlaşmış” görülen şiddetin her türlüsünü konu edinen; ayrımcılığı gizli dikişlerine kadar tersyüz eden; mültecilere, çocuk yaşta tacize, aldatmaya ve iktidar/sızlık meselesine dokunan, kadın ağırlığı olan öyküler bunlar. Sessizliğin korunduğu yerde sabırla örülmüş, ses çıkaran metinler. “Sessizlik; güçsüzlüğün, erkek mıntıkasında yaşamanın, tecavüzün, tacizin, baskınların, bombalamaların

“Bir hayali anlatmak, bir gölgeyi… imkânsız. Artık onlar için yok, benim içinse bütün soğukluğuyla var olan bir gölge ile yaşamak. Onu tekrar görmekten korkmuyorum. Onu anlatamamaktan korkuyorum en çok. Dile gelmezse ömür boyu araf, bütün varlıkların arasında sürgündeyim.” Kimselere görünmeden zamanı ve mekânı aşarak yaşayan bir ölü ya da sahnede son nefesini vermiş, anne-kız oyunu yarım kalmış bir kadın. Terk edilmiş kentlerin viranelerinde iz bırakan hayaletler. Bir tablonun henüz vedalaşılmamış renginden

Bütün kadınlara adanmış bu hikâye benim, senin, hepimizin! Biz mutlu sonu en çok hak edenleriz… Ağız dolusu gülmenin en çok yakıştığı canlarız… Ölümle anmayın bizi, yaşamak istiyoruz… Ki ölsek de devam edecek hayallerimiz… Ve ölmeden kahraman olmak da mümkün! Kimi zaman gözyaşlarıyla, kimi zaman da tebessümle okuyacağınız ve satır aralarında kaybolacağınız bu roman, Şule Çet başta olmak üzere, bu toprakların kadınlarından ilham alınarak yazılmıştır.

İlk kitabı Ağırküre (Everest, 2020) ile yarattığı öykü evrenini Siyah Alfabe ile genişleten Öznur Yalgın, hayatın içini çektiği anları özgün bir gözlem gücüyle ve zamanı tersyüz eden bir yaklaşımla hikâyeleştiriyor. İnsanın kendi sınırları ile insanları birbirinden ayıran sınırların gerilimine odaklanan bu öyküler, başlangıçlar ve sonlar arasında, kalmak ve gitmek arasında, yerliler, yabancılar, evler ve eşyalar arasında savrulanların içindeki çukura kulak veriyor. Dünyanın sonunu anlatan filmler izlemişti

Rüzgârı kokladı. Yüzüne kır çiçekleri dökülür gibi oldu. Hızır’la karşılaşmak için mükemmel bir gündü. Üç vakte kadar Kudüs’te olacaktı. Kilometrelerce yol gidecekti. Dağlar, denizler aşacaktı. Dünyanın en mutlu insanı içinde gizli bir gurur hissetti. Bir Musa bir de oydu. Musa’dan sonra o. Yeryüzünde Hızır’ın peşine düşen başkası var mıydı? Yoktu. Kimse onu aramaya çıkmamıştı. Neden? Çünkü insanlar her şeye yarım yamalak inanıyordu. İnsanoğlu, modernitenin parıltılı vaatlerine kandıkça kadim hikâyelerine y

Kırk arkadaş bir sonraki ayın on dördüncü sabahı türbeye gelmeden yola koyulduk. Niksar’ı terk edip giderken arkamıza bakmadık. Talazan Köprüsü’nden geçip sırayla o taşı aşan yok oluyordu bir sis gibi. En son ben de geçince Kırk Kızlar bizi karşıladı. İşte o an yüzü yazmayla örtülü kızı gördüm. Elimden tutup götürdü. Sabri Gümüş’ün fantastik dünyası efsane-kurmaca sarkacında kalabalık bir cümbüş. Geçmiş ve kader arasında savrulan kahramanlar ne olduğunu anlamaya çalışırken, gerçeğin az üstündeki sirk s

Orada üçüncü bir adam daha vardı. Ne kadar zamandır oradaydı, konuşulanların ne kadarını duymuştu, hiçbiri bilmiyordu. Üç kişiden oluşan bu küçük gruptan uzak bir köşede duvara yaslanarak yere çömelmişti. Yılana benzeyen gövdesi tekinsiz bir sessizlik içindeydi; yumruk yaptığı sağ elindeki damarların seğirmesini saymazsak hareketsizdi. Kare şeklindeki bir kutu ve üzerindeki siyah örtü onu kurnazca sahneden gizliyordu. Bu dramanın her perdesini gözlerini bir an bile ayırmadan pürdikkat seyretmişti, artık müd

Yeryüzünde önemli bir nokta sürekli sarsıntı geçiriyormuş gibiydi. Ekrandaki görüntü de hızla soluk alıp vererek sanki yeryüzünün o noktasıyla aynı tempoda sarsılmaya devam ediyordu. İnsanın can çekişmesi denilen hakikat galiba böyle bir şey olmalıydı. Bir süre daha sesi dikkatle dinledim ve çırpınışını izledim ekrandaki görüntünün. Sanki benim kalbim de soluk alıp veren çarpıntıya eşlik ediyor gibi çarpıyordu. Birden ekran karardı ve görüntü kayboldu. Aynı anda ayağa kalktım ve ekrana doğru hızla yürüdüm.

“Canavar gözlerini yummuştu. İnsan nazarının tesirli olduğuna dair o eski inanış doğru muydu yoksa hayvanın uykusu mu gelmişti bilmiyorum ama bana saldırmak şöyle dursun, yumuşak tüylü siyah kafasını kocaman pençelerinin arasına alıp uykuya dalmış gibi görünüyordu. Onu uyandırıp tekrar vahşi hayata döndürürüm korkusuyla hiç kıpırdamadan öylece dikildim. O şeytani gözleri artık üzerimde hissetmediğim için daha berrak düşünebiliyordum. Beni bu tuzağa düşüren o hain düzenbazın söyledikleri bir yana, sezgilerim

Hayatı boyunca hizmetlilerin, dadıların yanında yaşayan dokuz yaşındaki Mary Lennox, etrafındaki herkesi kaybettikten sonra Hindistan’dan İngiltere’ye gelir. Artık huysuzluk konusunda kendisiyle yarışabilecek eniştesinin büyük malikânesinde yaşayacaktır. Bir bozkırın ortasında yer alan bu malikâne, kilitli kapıları, solmuş çiçeklerle dolu bahçeleriyle Mary’nin merakını uyandırır. Başlarda yalnızlık çekse de yavaş yavaş dışarı çıkmaya, doğayla tanışmaya başlar. İnsanlarla kaynaşır, hayvanlarla dost olur. A

“Yeni bir dil olmadan yeni bir dünya yaratılamaz.” FRANKFURT DERSLERİ’nde, okurunu “yeni bir kavrayışa, yeni bir duyumsamaya, yeni bir bilince ulaşma” yönünde eğitecek geleceğin şiir sanatını hayal ederken “şiirin tadını bilgi keskinleştirmeli, özlem buruklaştırmalıdır ki o bilgi insanların uykusuna dokunabilsin” diyordu Bachmann. Yazarın öne sürdüğü bu prensibi bütünüyle içselleştirmiş, ilk baskısı 1961’de yapılan OTUZUNCU YAŞ kitabı Bachmann’ın lirik şiirindeki eşsiz kuvveti düzyazıda da aynı irtifaya ta

Heinrich von Kleist (1777-1811): XIX. yüzyıl Alman edebiyatının en önemli yazarlarındandır. Tiyatro oyunları, şiirler ve öyküler yazdı. Kant’ı okuduktan sonra bilginin değerinden kuşkuya düştü, akla değil duyguya güvenmeyi tercih etti. Akıl ile duygu arasında süren zıtlık eserlerinin özünü oluşturdu. Öykülerinde insanların ve doğanın zorbalığı karşısında kendilerini tüketircesine bütün güçlerini harcayan kişileri konu aldı. Eserlerinde titizlikle seçilmiş sözcüklerle örülü güçlü bir ifade kullandı. Sanatsal

Elçin'in hikâyeleri psikolojik çatışma ve psikolojik tahlillerle temayüz eder. Bu hususlar hikâyelerinin en karakteristik vasfıdır. Onun hikâyelerinde dikkati çeken en önemli özellik serbest çağrışım metodudur. Serbest çağrışım, daha önce hafızaya nakşedilmiş bir olayın ansızın akla gelmesi veya gündüz rüyası denilen hayallere dalmak şeklinde tarif edilebilir. Ancak Elçin'deki serbest çağrışımı psikanalizle ilişkilendirmek doğru değildir. Elçin'de tabiatiyle yorum yoktur. Çünkü bunlar sanattır, hikâyedir. B

“Cesedimin gömüleceği bir ağaç gölgeliği bile bulunmaz burada, kanımın süzülüp aktığı kaldırım taşları yüzünü buruşturacak, bir kova su dökecekler oraya, izime bile tahammülü kalmayacak kimsenin. Kocaman dünyada işgal edeceğim yere sığmam için kolumu önceden kesmişlerdi zaten. Sonunda bedenim de temizlendi. Oysa herkes incinirdi biraz eli havada kalınca, bu yüzden kimseye elimi uzatmadım. Sıkılmış bir elim olması yetmişti, fazlası zaten bana göre değildi. Bir isim, bir rakam, bir eşya, bir nefes, bir sözle

İnsan yeni kıyafet giyince değişiyor. Köylüler süslendiğinde tarlada birlikte çalıştığın kişilere benzemiyorlar. Ben de o gün türkü söyleyip saz çalan erkekleri, avluda kollarını birbirlerinin omuzlarına atarak halay çeken delikanlıları, gülerken ağızlarını kapatan kadınları yeniden tanımıştım. Heyecandan yüzüm yanıyordu. Yaşam bana, az evvel tandırdan çıkmış ekmek gibi sıcak ve yumuşak görünmüştü. Sonra yağmurlar başladı, sonra selde taşlar yuvarlandı. Sonra felaket oldu. Annemle kız kardeşim ölümümün ardı

Eski İstanbul’dan Tipler (1931-1951), Sermet Muhtar Alus’un 1931-1951 tarihleri arasında, kaleme aldığı eski İstanbul’un tipleri ile ilgili yazılarını bir araya getiriyor. Bu yazılar farklı tarihlerde; Akşam (30 Sene Evvel İstanbul, Masal Olanlar, Gördüklerim Duyduklarım, Dünden Bugünden, Bugünden Dünden üstbaşlıklarıyla) Yeni Sabah, Son Posta (Geçmiş Zaman Olur ki… üstbaşlığıyla) gazetelerinde ve Aydede (Bugünden, Dünden üstbaşlığıyla), Akbaba, Aydabir ve Tarih Hazinesi mecmualarında yayınlanmıştır. Bu yaz

Eski İstanbul’dan Hikâyeler (1935-1950), Sermet Muhtar Alus’un 1935-1950 tarihleri arasında, kaleme aldığı eski İstanbul’a dair hikâyeleri bir araya getiriyor. Kitap, farklı tarihlerde Akşam, Yeni Sabah gazetelerinde ve Amcabey, Aydede, Akbaba, Aydabir ve Hafta mecmualarında yayımlanmış ve insana dair hikâyelerin yer aldığı yazılardan meydana geliyor. Yazarın Eski İstanbul’dan Hikâyeler'de anlattıkları bütünüyle –yaklaşık 75 yıl önceki– kendi hatıralarından, şahitliklerinden, gözlem ve izlenimlerinden; yakı

Oscar Wilde’ın hem yetişkinler hem çocuklar için kaleme aldığı öyküleri barındıran bu kitapta kimi zaman korku ile mizah iç içe geçerek bize farklı duyguları aynı anda yaşatıyor, kimi zaman bir gizem, kimi zaman da masalsı diyarlar bizi çağırıyor. Çok ünlü “Canterville Hortlağı”, “Lord Arthur Savile’in Suçu”, “Mutlu Prens”, “Bencil Dev”in yanı sıra odağında Shakespeare’in olduğu bir gizemi ele alan “Bay W. H.’nin Portresi” gibi öyküler, Victoria Dönemi’nin en önemli yazarlarından Oscar Wilde’ın kendine özg