Şakıyan’da bütün evlerin kapıları aynı anda çalındı. Çalındı çalınmasına ya, kimse tenezzül edip de kapısını açmaya yanaşmadı. İnsanlar, zamanın dokusunu bozacak her çabayı peşinen reddettiklerinden; yaşamlarına sündüre sündüre bir çekyatlarında, bir yataklarında, bir kuyu başlarında, bir kahve köşelerinde, artık nasıl ezberledilerse öyle devam ettirdiler. Kayıp bir geçmişten beri yapılan o büyük ikaz duyulmadı. Kimi zaman sert rüzgârlar çaldı bu kapıları; kimi zaman ekinleri çürüten, taşları çatlatan bir y

“Yakutiler hâlâ çırpınıyorlar mı, yapışık oldukları duvarda?”Cihat Burak’ın 1960-1992 yılları arasında kaleme aldığı öyküleri bir araya getiren Yakutiler (Yunus Nadi Yayımlanmamış Öykü Ödülü, 1992), tıpkı 1981’de okuruyla buluşan Cardonlar gibi, Ferit Edgü’nün deyimiyle, “Burakça” bir dünyaya açılıyor: Duvar tepelerinde tarih öncesinden kalma yakutilerin kıvrandığı, melun kedilerin konağını-bahçesini kaybetmeye yüz tutmuş bir İstanbul’da devriye gezdiği, kahvelerde toplanan okumuş takımının bacaklarına sürt

Özgür Çırak, Biz De Yarın Güleriz’de kendilerinin, kendi zamanlarının farkında olan, o zamanın şimdi değilse bile bir gün mutlaka geleceğine inanan insanların öykülerini anlatıyor. Ama kibirli, “en özel benim” ateşiyle yanıp kavrulan bir farkındalık ya da köksüz bir iyimserlik değil bu. Etraftaki toz dumanın geçiciliğini, anların ve duyguların kalıcılığını özümsemiş bir farkındalık. “Salonun kapısından, L koltuğumda yatan adama bakarken pırıl pırıl bir taş sekti göğsümde, ta uzaklara kadar, kalbimdi belki

“Akşamın gelişini içimin ezilmesinden anlardım...” Ferit Edgü’nün, “Ben onun kişiliğini resimde bulduğuna ve kendisini resimde başarıyla ifade ettiğine inanan biriyim. Oysa okuduklarım, nasıl söyleyeyim, sanki resimlerine bir eklemeydi” diye değerlendirdiği Cardonlar’da, mimar-ressam Cihat Burak’ın 1940-1976 yılları arasında kaleme aldığı öyküler bir araya geliyor. Cihat Burak’ın resimlerindeki fantastik dünyadan çıkıp sokakların, hayatların damarlarına yerleşen Cardonlar, geldikleri yeraltının havasını “de

Mendilinin altındaki sözcükleri hiç bitmeyen meddahın, modern zamanda hayatın ortasına masasını kurup hikâyelerini anlatmaya başlamasıyla oluşan bu metinler, allem kallem etmeden, kimseye gelin beni dinleyin demeden okuru etrafında topluyor. İşinin ehli bu anlatıcıya kulak verdiğinizde merminin kulağın dibinden geçmesi kadar gerçek ve hisli bu hikâyelerin kimi zaman dinleyeni, kimi zaman anlatanı, kimi zaman da bizzat yaşayanı oluyorsunuz. Türküler, şarkılar, deyimler anlatıdaki enstrümanlığını layıkıyla ye

“Arkadan bağladığın başörtün kayıp gitmiş, örgülü saçın savruluyordu rüzgârda... Hele gözden yitip gittiğin dağın yamacından dörtnala gelip duruşun, şaha kalkan atın yularını çekip yanımızdan tekrar uzaklaşışın, beni görmeyişin... Yüzün başka bir yüzdü, üzenginin üzerinden doğrulup öne eğilişin, ışık vurmuştu çizmelerinin üzerine, hele ki kahkahan... Sonra bir tur daha atıp inişin, duruşun... Seni anlamak için çıktığım anılar yolculuğundaki ilk durak hep bu oldu.

“Hayatında bir şeyleri değiştirmek istiyorsan önce geçmişini bir kenara bırakman gerekir. Çünkü bunu yapmadığın sürece geçmiş yakanı bırakmayacak ve hareket etmeni engelleyen bir pranga gibi hep peşinde olacak. Ancak onu kırdığın zaman yoluna devam edebilirsin.” Orta yaşlarındaki bir kadın, arkadaşıyla çıkacağı tatile aniden tek başına gitmek zorunda kalır. Kendi kendine yapacağı bu tatil ona bazı şeyleri fark etmesi ve değiştirmesi için bir fırsat sunar. Gittiği yerde oranın yerlilerinden biriyle tanışır:

Kimseyi istemiyorsun yanında, ama durup durup da yalnızlıktan şikâyet edesin geliyor. Bir şeyden şikâyet edebilmek için bile insan lazım. Öyle hileli bir şey bu. Okumuşlar, okuyamamışlar, fakirliğin batağındaki yaşamlar; ev içi kavgalar, terk edenler, terk edilenler; heba olan masum hayatlar. Ya da hayatını zindana çeviren sevgiliyi unutayım derken bir yabancının düğününde başkalığı tadanlar. Büyümek, geçinmek için bin dereden su getirenler. Top peşinde koşanlar, kızının çeyizini örenler… Bir otostopla geçm

Mustafa Kemal'in nasıl Atatürk olduğunu biliyor musunuz? Ya sevdiği atının öyküsünü okudunuz mu hiç? Köpeği Foks'un matraklıklarını... Kesiken iğde ağacını aramaya çıkan Atatürk'ü... Onun çiftlik serüvenlerini... En sevdiği çiçek olan al karanfilin öyküsünü okudunuz mu? Büyük Atatürk'ten Küçük Öyküler, yazarımız Süleyman Bulut tarafından derlendi ve kaleme alındı.

Cümbezin Kızı tek başına bir kadın hikâyesi değildir. Unutulan tarihe, sosyal olaylara kızlarımızın çığlıkları arasından bakıştır. Adanın parçalanışı, EOKA tohumlarının atılışı, İsrail'in kuruluşu ve kızlarımızın kayboluşunun hikâyesidir. Cümbez; adadır, Nenanne’dir, Hatice’dir, Eleni Nine’dir, Süleyman’dır, Bastiban’dır... Bir yanının Türk, bir yanının Rum olduğunu bilir de insanca döker yemişini. Cümbez, bölücülerin kesemediği koca bir ağaçtır. Bir zamanlar Kıbrıs'ta Nenanne ile Eleni Rumca susar, Türkçe

Parçalanmanın, dağılmanın, kaybetmenin hikâyelerini okuyacaksınız Toba Tek Singh’de. Yıllarca akıl hastanesinde yaşamasına rağmen ancak Hindistan-Pakistan bölünmesinde “nereye” ait olduğunu dert eden Beşen Singh; sefalet koşullarında yaşamasına rağmen gururu en çok kibirli müşterisinin tavrıyla kırılan Sugandhi; bütün güçlüklerle mücadeleye hazır olduğunu iddia etmesine rağmen bu dünyanın bir fahişenin iç çekişiyle nasıl olup da çökmediğine şaşıran devrimci Selim’le tanışacaksınız. Manto’nun ironik üslubu

Kırmızı Defter’deki öyküler, Paul Auster’ın özel dünyasına girmek isteyenler için biçilmiş kaftan. New York Üçlemesi, Ay Sarayı, Şans Müziği, Timbuktu, Brooklyn Çılgınlıkları, Yazı Odasında Yolculuklar, Yükseklik Korkusu gibi yapıtlarında olağanüstü düş gücünü ortaya koyan Auster, bu kitabındaki öykülerde, ya gerçekten yaşadığı ve tanık olduğu ya da yakınlarından, dostlarından dinlediği gerçek olayları anlatıyor. Ama bu trajik ya da komik olayları öykülerken bir bakıma öteki yapıtlarının ipuçlarını sunuyor

Hürriyet Gelirken adını verdiğimiz kitapta, 1908-1925 yılları arasında yazılmış, çoğu süreli yayınlarda çık¬mış ve 1983’ten sonra günümüz harflerine çevrilerek kitaplarına girmiş Esendal öykülerini okuyacaksınız. Bunlardan 1925 yılında Meslek gazetesinde yayım¬lanmış 12 öykü eski harfli yazımıyla karşılaştırıla¬rak düzeltildi. 1909 yılında Tanin gazetesinde çıkmış “Rüyada” adlı öyküyse ilk kez günümüz harfleriyle yayımlanıyor“Ama yalnız bizde değil, başka yerlerde de hikâye nedir, nuvel nedir, roman nedir,

Ahmet Hamdi Tanpınar, Yaz Yağmuru hikâyesinin tefrika duyurusunda şöyle yazar: “Yazdıklarım içinde beni en şaşırtanıdır. Kahramanları, kendileri bana geldiler, konuştular, günlerce beraberimde kaldılar ve gittiler… Hemen hemen beni hiç işlerine karıştırmadılar. Ben sadece onların emrinde idim…” Yaz Yağmuru ile birlikte, Teslim, Acıbadem’deki Köşk, Rüyalar, Âdem ile Havva, Bir Tren Yolculuğu ve Yaz Gecesi’nin, kimliklerini kendi kaderleriyle inşa eden kahramanları ise, bu kez, tesadüflerin ardı sıra açılan g

Ahmet Hamdi Tanpınar, Abdullah Efendi’nin Rüyaları hikâyesinin tefrika duyurusunda, Türk hikâyesinin bu garip kahramanını şöyle tanıtır: “Abdullah Efendi nedir? Belki de herkeste ondan bir parça vardır. Abdullah Efendi arzuyu kendisinde öldürememiş fakat ona serbestçe de yol verememiş bir tiptir. Melek değildir, fakat melek kanadı takmış bir hayvana çok benzer.” Geçmiş Zaman Elbiseleri, Bir Yol, Erzurumlu Tahsin ve Evin Rüyası’nın kahramanları da Abdullah Efendi ile aynı talihi ve trajik varoluşu paylaşırla

“Yaptığım yalnızca, onların cesaret edemedikleri bir eşiği zorlayıp aşmakta gösterdiğim kararlılık. Onların söylemek ya da yapmaktan kaçındıklarını söylüyor ve yapıyorum. O yüzden ‘kahraman’ diyorlar bana.” “Bizi çökerten onun ve adamlarının maddi güçleri değil Napolyon’un zekâsı ve ruhi kudreti oldu!” diyordu doğunun ve batının tüm hükümdarları. 18. yüzyılın sonu ila 19. yüzyılın başlarına damgasını vurmuş Napolyon’un roman tadında yaşadığı oldukça çalkantılı sergüzeşti; kısa ömrüne sığdırdığı birbirinden

Anna Seghers’in üç uzun öyküsünü bir araya getiren bu kitaba adını veren Ölü Kızların Gezisi, yazarın bu türdeki en ünlü eseridir. Otobiyografik anılarla kurgulanmış öykünün anlatıcısı, Meksika’da sürgünde yaşayan Netty, 1912’deki bir okul gezisini, arkadaşlarını ve o mutlu günleri neredeyse bir rüyadaymış gibi aktarıyor. Zihninde hatıraları kurcaladıkça I. Dünya Savaşı’ndan nasyonal sosyalizme ve II. Dünya Savaşı’na uzanan süreçte arkadaşlarının değişen kaderlerini anımsıyor; aşk, dostluk, ihanet, zalimlik

“Her hikâyenin bir kaderi vardı...” Mario Levi, hikâyelere tutkun bir yazarın evreninde, farklı tarihlerde ve mekânlarda, birbirlerinden habersiz şekilde bir araya gelen iki zaman yolcusunun peşine düşüyor; tanıdık fısıltılar hikâyenin de, kahramanın da kaderini belirliyor: Beyoğlu’nun ve Büyükada’nın sokaklarında, sepya fotoğraflardan yansıyan yakın geçmişin acı tatlı hatıraları arasında yol alan Çünkü Fısıltılar Vardı, yaşamın karşısına kurguyu, kurgunun karşısına insanın hakikatini koyarken gerçeğin perd

Elinizdeki öykü kitabı, bir “öykülerle aktarılmış otobiyografik inceleme” niteliğinde. Bu öyküler, İbrahim Bilgin’in siyasal yaşamı ile paralellik kurarak değerlendirildiğin-de; yaşadığı deneyimleri, izlediği ideolojik programları ve edinilen siyasal davranış-ları siyaset sosyolojisi bilimi kapsamındaki analizleri, kullandığı muhteşem üslupla basite indirgeyerek aktardığı görülecektir. Öyküler, İbrahim Bilgin’in siyasal düşünceleri ve yaşama bakış tarzını içermekte ade-ta bilinçaltı kurgulaması ile okuyucuy

Yıllar önce, insanlardan uzak yaşayan, dünyaca ünlü bir çocuk kitapları yazarı sebebi bilinmez bir şekilde yazmayı bıraktı. Sonra birdenbire yepyeni bir kitap ve benzersiz bir yarışmayla ortaya çıktı. Üstelik kazananın hayatını değiştirecek bir ödül vadederek.Bİr dİlek tut…Lucy Hart anne baba sevgisi olmadan büyümenin ne demek olduğunu herkesten iyi biliyordu. İhmal ve yalnızlıkla geçen çocukluk döneminde Lucy, teselliyi kitaplarda, yani Jack Masterson’ın Saat Adası serisinde buldu. Artık yirmi altı yaşında