Zamanın usta öykücüsü...
Saatlerdeki altı öyküyü, Aksalın yazdığı ya da yenilediği kesin denebilecek biçimlerini temel alan Gazoz Ağacı ve Diğer Öykülerden aldım.
Kitaba adını veren Saatler dışındaki beş öykü, dediğim gibi, yazarının yenilediği ya da zaten yenilenmiş tavrıyla yazdığı için yeni olan öykülerdi; onları seçmek zor olmadı.
Altıncı öykü için, ilkin Aksalın bilinen en eski öyküsü olan Semtin Kahvesini düşündüm. Bu öykü, Gazoz Ağacı ve Yaralı Hayvanda yer almadığı gibi, Aksalın bu iki kitabı gözden geçirip yeni öyküler ekleyerek yayımladığı Gazoz Ağacı / Yaralı Hayvana da alınmamış, dolayısıyla Arif Yılmazın eleştirel basımına da ilk haliyle girmişti. Bu özelliğiyle, öteki öykülerle karşılaştırıldığında yazarının 45 yıllık öykücülüğünde dilinde ve biçeminde nelerin değiştiğini, nelerin aynı kaldığını izleyebilmek için ideal bir örnek olacaktı.
Ama sonra, yazarının (gerekçesi ne olursa olsun) en son kitabına almadığı ya da belki alamadığı bir öyküyü böyle hedef kitlesi belirli, sayfa sayısı sınırlı bir derlemeye alma yetkisini göremedim kendimde. Sonuçta, Aksalın bütün yazdıklarında başlıca izleği olan zamanı (şiirlerindeki kadar felsefi ve soyut düzlemlerde, bağlamlarda olmasa da) ele aldığı bir öykü olan Saatleri tercih ettim. Umarım yaptığım seçimler, genç okurlarımızı Sabahattin Kudret Aksalın bütün öykülerini, oyunlarını ve (Enis Baturun yerinde saptamasıyla ürpertici yalınlıktaki) şiirlerini de okumaya yöneltecek uygunluktadır.
Selahattin Özpalabıyıklar