Araf'tayım. Üzerimde taşıdığım tüm elbiseler, saatler ve
yüzüğüm yok. Üstümde gökyüzü, altımda yeryüzü yok.
Sağım solum, önüm ve arkam yok. Seyretme
makamındayım. En masum hâlimle işte buradayım.
Bulutların gövdelerinden yer altı suları içmeye talibim
ben. Gün ışığıyla aram iyi değil çünkü bu aralar. Yeni bir
hayata bürünebilirim belki böylece. Asırlık ağaçlar kadar
ömrüm olur belki. En saf hâlime kavuşabilirim yeniden.
Toprağa sızıp önce ağaç köklerine, oradan da en derindeki
sulara erişebilir; otların, çiçeklerin ve ölülerin çürümüş
bedenlerine karışarak hayata yeniden boy verebilirim
belki.