Demir Perdenin yıkılıp Soğuk Savaş'ın son bulmasını izleyen
küreselleşme döneminde, dünya bir kültür dönemecine girdi.
Toplumsal, ekonomik, siyasal hayat ve düşünce giderek kültüre
tercüme edildi. Modern zaman ve mekân, tarih ve coğrafya, ruh
ve bilinç; bütün bunları kuran mitler ve metafizik geride kalıyor,
modernlik sonrası bir çağa geçiliyordu: endüstri ve Fordizm sonrası; tarih ve ideoloji, komünizm ve kolonyalizm sonrası; hatta modern öznenin parçalanmasıyla birlikte, insan sonrası. İşte bu sonraki post zamanlar, artık kültürün biteviye şimdiki zamanını ya da çağdaşlığını ifade ediyor.

Kültüralizm önemli ölçüde sanatın seferber edilmesi sayesinde
örgütleniyor. Bunun için de bilgi nasıl enformasyona çevrildiyse,
sanat da önce bir iletişim diline, bir anlam makinesine indirgeniyor, ondan sonra da şirketlerin kurumsal kültürüne eklemlenmiş olan sanat yönetimlerinin, artokrasinin denetimine veriliyor. Estetik, modernizmle kazandığı özerkliğinden arındırılarak işlevselleştiriliyor. Guattari günümüzde kitle imha silahlarının yerini iletişim silahlarının aldığını söylüyor. Sanatın sembolik gücü de bir iletişim silahına dönüştürülmeye zorlanıyor, ama o buna direniyor.