Batı sanatında akademizme ve yerleşik geleneğe karşı 19 yüzyıl
ortalarında başlayan hareketin önderinin Manet olduğu konusunda
herkes hemfikir. Bataille’a göre Manet çok büyük bir ressam olmakla
kalmaz, “kendinden önceki ressamlarla bağını koparmış, bugün
içinde yaşadığımız dönemi başlatmıştır”. Linda Nochlin avangardın
Manet’yle başladığını söyler, zira çağdaş avangardizm anlayışımızın
dayandığı ruhsal, toplumsal ve ontolojik yabancılaşmayı
somutlaştıran ilk ressam Manet’dir. Bourdieu daha da ileri gider
ve Manet’nin hayata geçirdiği bir “sembolik devrim”den bahseder:
Kendi döneminin sanat dünyasında yarattığı infial sadece estetik
değerleri altüst etmesinden değil, bunların dayandığı ahlâk
kurallarıyla da alay etmesinden kaynaklanır.
Manet, “Tanrı’nın kiliselerinde ve kralların saraylarında” nizama
sokulmuş bir dünyanın yıkılışına iştirak eder. Bataille’ın deyişiyle:
“Yeni bir dünyaya girmekteyizdir ve perde Olympia’yla açılır...”