konya kadınhanı'nda tren raylardaki buzları kahkahalarla kırarken karada kaybettiğim kıbleyi denizde bulmaya geldim bakma ara sıra kanımın köpürdüğüne şiir de yazmasam okunaklı bir adamım aslında deniz çalkalanınca kara da karışır denizde yüzen gemileri karada yaparlar da gemiler nereye gömülür eski liman

her gün biraz daha şarkı söylenmeyen sabahlara benziyor serin gömlekler giymenin onaramadığı günlere herkes uykudayken hastalıklı bir uykudan uyanıp bozulan bir yemini hatırlamak gibi yaşamak savaşın neresinde olduğumu unutmadım mırıldanmak için bir dua arıyorum sadece savaş bittiğinde dönebileceğimiz barbar bir şatomuz vardı eskiden eşiğinde durduğumuz kadim bir kapımız ortada kalmış cenazeyi kaldırırken duygulandığımız borcumu ödedim iyilik tüccarlarına yıkadım yüzümdeki temizlik lekelerini de acımızı