"Vaktim olsaydı, daha kısa yazardım," doğru. Vaktim kalmamış olabilir, doğru. Bu hikâyeleri uzaktaki bir kuyudan çektim. Taşların menşei sahiden şüpheliydi. Derine indikçe azalıyordu ışık, loş doğru.

Sesler ve görüntüler, kalıcı izler mi? Büyük, baş edilmez bir korku bana onları toplattırıyor öteden beri. Toplamaktan vazgeçebilecek ölçüde dinginlik bulacağım bir eşik çizeceğim, umudum beni hırpalıyor, yoruyor. Beklemekse, içeride bir yerde, ola ki henüz uzakta, kendimin bekçisi, korkuluğu, totemi olabilirim de. Kendimin maketi, taşlaşmış gövdesi, hareketsizliğinde kıpır kıpır ifadesi. Bir tek bilgi yetiyor ama, dik tutmaya çalıştığım duyguları yıkmaya: Nöbeti devraldım, devredeceğim, bunu yadsısam bile:

Nedir Kravat? Maktûlü kaybolmuş, dolayısıyla faili meçhul bir cinayet anlatısı mı? Cumhuriyet tarihinin, kravat takmayı zorunlu kılanlarla kravat takmayı reddedenler arasındaki kıyasıya mücadeleden ibaret olduğunu savunan bir siyasal yorum mu? Yoksa, ortalama yüzyirmi santimetre boyundaki bir kumaş kesitinin anatomisi mi? Enis Batur, Fugue Sanatı üzerine bir roman denemesi altbaşlığını taşıyan Acı Bilgi´den, Örgü Teknikleri üzerine bir roman denemesi altbaşlığını taşıyan Elma´dan sonra, Kravat´ı roman olara

Gülünecek bir şey yok, oysa gülüyoruz. Üstelik: Gülüyoruz, ama canımızı acıtıyor gülmek. Bütün renklerden gülüyoruz, bir de siyah, simsiyah bir gülüşümüz var. Andre Breton, Kara Mizahı aydın kişinin tek lüksü sayıyor. Hayatında başka hiçbir lükse yer açmamış insanlar için bu sert, amansız söz yağmuru önemli bir sığınak. Enis Batur'un hazırladığı, Dünya Edebiyatından ve Türk Edebiyatından en gözü pek örnekleri bir araya getiren Kara Mizah Antolojisi, yirmi yıla yakın bir süredir bu konudaki tek kaynak. Kara

İnziva Burçları'nın altbaşlığında quartet yazıyor : Bir Varmış Bir Okmuş + Plati + Mekik + Sır dörtlüsü, bir toz bulutu mahşerinde yaşamaya diklenerek dikkatle geri çekilmeyi seçmenin ufuk çizgisini tarıyor - burçların arkasında korunası değerlerimiz var. Bir meydan, bir ada, bir tımarhane hücresi, bir dağbaşında kayıt stüdyosu : Zorunlu ile gönüllü arası inziva halleri üzerine seferi metinler. Kişi, kendisini kuşatan kem dünyaya mesafe koyabilir mi ?

Herculine Adélaïde Barbin, Alexina B. ya da Abel Barbin... Bu hermafrodit, on dokuzuncu yüzyılda çokça tartışılan kimlik avının kurbanlarından yalnızca biriydi. Alexina B.'nin erkek kimliğini elde ettikten sonra yazdığı Anılarım, cinsel kimlik arayışının bir mesele haline geldiği on dokuzuncu yüzyıl gerçekliği içerisinde, metni yüz yıl sonra sağlık bakanlığı arşivlerinde keşfeden Michel Foucault'nun tabiriyle tarihi bir belge niteliğindedir. Alexina B.'nin resmi olarak cinsiyet değişikliğine onay veren Do

Enis Batur, kültür iktidarının dillerden düşmediği bir dönemde, yeni denemeleriyle, kültürün has değerlerinin ancak muhalif bir duruşla elden ele geçebileceğini savunuyor.

İki kardeş, limanda bağlı bir turist gemisine kaçak olarak binerler ve onbeş gün boyunca Akdeniz´i dolaşırlar... Küçük bir ´kaçış´ haberinden hareketle ´kaçmak´ fiili ve ´kaçak olma´ hali üstüne iyimser, kötümser, nört 7 metin - yazıya firari çıkanlardan.

Hayatım kitapların arasında, ortasında geçti. Birkaçını yazdım, birçoğunu yaptım, daha çoğunu okudum, okumak için edindim, edinmek için elledim, sayfalarını karıştırdım, evimin duvarlarını kaplamalarından zamanla bir tür güvence duygusu yonttum. Neredeyse bütün düşüncelerimin, duyularımı harekete geçiren kıvılcımların kaynağında, kökünde, kuyusunda yer aldı kitaplar. Korktumsa, en çok onlardandır; şüpheler içinde kendi kendimi ve başkalarını kemirdiysem, onlardan. EnisBatur, yeni şiir kitapları A Capell

Alberto Manguel, Yedi Temel Günah antologyasının ithafında bir sekizincinin varlığını bilen Enis'e notunu düşmüştü; bu kitap oradan boyattı: Alberto, Enis,başkaları - hepimiz yedi temel günâhın altında yeralan asal günâhın Tecessüs olduğunu yolda öğrenmiştik: Merak ediyorum, ergo sum; öyleyse sen busun.

Bak, diyor karga Gak diyor şairler.

Enis Batur'dan, uyanık halde görülmüş düş sahnelerinin uyurgezer halde yazılmış versiyonlarından mürekkep bir anti roman.

Enis Batur'un özel ansiklopedisi artık Sel Yayıncılık'ta. 90'lı yıllarda peşpeşe yayımladığı Kediler Krallara Bakabilir, Gönderen: Enis Batur ve Kırkparenin ardından gelen bu yeni kitapta, yazar, soruları kuşatıyor. Karşısına koyduğu soruları genellikle tartıyor Batur, onlara kesin yanıtlar aramaya kalkışmıyor: Bir buluşlar zincirinden çok bir kayboluşlar zinciri ile okurun önünden kayıyor. Sorulara gelince, onlardan birkaçı, kitabın güzergahını göstermeye yetiyor: Godot yoksa güzel bir kadın mıydı? Korkunu

Enis Batur, özel ansiklopedisinin ilk ürünlerini gazete ve dergilerde yayımlamaya 1984´te başladı; o dönemde kullandığı genel üst-başlık, İnsanlar, Sokaklar ve Şeyler, bir bakıma tasarısının, girişiminin ana odaklarını gösteren bir anahtar olma niteliği taşıyordu. Kitaptan kitaba hem genişleyen, hem de netleşen bu haritada mekanlara ve eşyaya dikkat kesilmeyi sürdüren yazar, insanı, yarattığı adanın nüfus sayımında farklı özellikleriyle kuşatmaya yöneldi. Özel Ansiklopedi´nin bu yeni cildi, Enis Batur´un se

Çehov'un ünlü sözü vaktim olsaydı daha kısa yazardım kitabın çıkış noktası. Bu Kalem Un(ufak)'ın her cümlesiyle Enis Batur okurun önüne bir ekran açıyor : Birinden değilse öbüründen yola çıkarak herkes bir kitap yazabilir.

Herkes bir kitabın mümini, ben Dünya bir kitaba varmak için şiarının müminlerinden oldum, kaldım. Bütün yazdıklarım, gün gelecek, tek bir kitabın içine sığacak, oturacak. Orada yazabildiklerimle yazamadıklarım aynı çatının altında buluşacak: Yazı'nın birazı ondansa, birazı bundandır. Yazamadıklarımı başkaları yazacak.

Bu Kalem Bukalemun 30 yaşında! Edebiyatı tehdit eden en büyük tehlikelerden birinin ciddiyettenölmek olduğuna inanan bir yazarın şakrak, deneysel, yer yer hırt çıkmalarındanoluşan kitap zaman içinde tiryakilerini ve takipçilerini yarattı, kimileriningözünde bir tür kilometre taşı niteliği taşıdı. Bu 5. basım, Meşkler ile 'fevkalâde' genişletildi. Bu Kalem Bukalemun, yazarına göre, Patafizik Koleji'nden Oulipo'ya uzanan bir damarın meşru çocuğu.

Enis Batur, Gülmekten Ölmek ile yeni bir deneme kuşağının ilk adımını atıyor: Çekmeceler Kitabı. Özel Ansiklopedi ile Başkalaşımlar dizisinin arasında, iki çizgiye eşit mesafede, merak böceği seçtiği odaklara büyüteçle yaklaşıyor: Beckett ile Dağlarca, Kayık ve Sinek, Rimbaud'nun sedyesiyle yağmur sesleri, Bilge Karasu'nun Ankarası ile Orson Welles'in Kafkası yanyana, ortak bir ekseni katediyorlar. Merkezde: Güldürenler mi deli, öldürenler mi ? Edebiyat, Sanat, Felsefe: Sarmaşdolaş

İnsan, tek başına ıssız bir adaya düşerse, ilk işi canını kurtarmanın yolunu aramaktır; okumayı yazmayı aklından geçiremez. Kör cahil değilse, hemen Robinson Crusoe'yu düşünecek, onun neler yapmış olduğunu anımsamaya çalışacaktır. Kitapları nasıl okuduğunuzu, ne kadarını sindirdiğinizi kavramanın bundan amansız yolu aslında yoktur! Bir dolu canalıcı ayrıntıyı üstünkörü okuduğunuz için anımsayamadığınızı şimdi mış gibi yaparak anlayabilirsiniz. Dahası, ateş yakmak Jack London'ın bir kitabının başlığı olmanın

Yüzyılımız, bir önceki yüzyılın daldığı bir uykunun kâbusunu görüyor hâlâ. Sanayi Devrimi'nin, Teknoloji Devrimi'nin yarattığı kırılmalar, Sanat'ın akış düzenini altüst etmeye yetmişti: Hüner ve ustalık hızla makinanın hışmına uğramış, fotoğraftan sinemaya, ses kayıt araçlarından oto-mobil'e peşpeşe devreye giren yenilikler, yaratıcı kişilerin odağını parçalamaya yetmişti. Modernler, işte bu kavşakta doğdular. Onlar, başka bir canlı türünün temsilcileri mi sayılmalıydılar, geçici bir hastalığın sonuçları mı