Yaydım, sordular bana: Ok mudur seni geren? Ben dedim ki: Beni geren Gönderip gönderip gidemeyişim! Behçet Necatigil Şiir Burçları başlıklı yazısında, gurbet, hasret ve hikmet burçlarından söz ediyordu. Mesafede yer alan şiirlerden oluşan şiir dosyasıyla 2008 Yunus Nadi Şiir Ödülünü alan Abdülkadir Budak ise bir mesafeden söz açıyor.

Ya Şiir Olmasaydı, hangi yollardan nasıl geçecek, nerelerde konaklayacak; hangi dala tutunacaktı? Abdülkadir Budak bu kitabında, kırk yıllık şiir serüvenine bakmakla kalmıyor; okumalar, anılar, tanıklıklar, belge niteliği taşıyan kimi mektuplar, dergi serüvenleri, eleştiriler ve değerlendirmeler çerçevesinde kendi kuşağının ve ardından gelenlerin şiirlerine de bakmış oluyor. Üzümden şaraba geçmiş gibiyim diyen bir şairin, kişisel şiir tarihi gibi duran bu yazıları, kırk yılın şiir tarihi gibi de okunabi

‘‘İlk ürünleri 1970’ten sonra gün yüzüne çıkan kuşağın kişiliği belirmiş şairlerinden biri olarak göründü. Dönemin acılarından kaynaklanan şiirlerinde, kendine özgü sesi, ince, özgün buluşlarıyla dikkati çekti.’’ ŞÜKRAN KURDAKUL ‘‘Budak´ ın şiirleri bana sevinç veriyor. İyi şiir sevinç verir.’’ MELİH CEVDET ANDAY ‘‘Yaralanmaya açık, her zaman çoktan yaralanmış, şiir için ya da şiire doğru yaralanmış bir ruh.’’ ORHAN KOÇAK ‘‘Şaşırtıcı buluşları, dengeli ironisi ve humoruyla yeni kuşak içinde öz

Abdülkadir Budak, bundan önce Can Yayınları arasında çıkan Ahşap Anahtar´la açtığı kapıdan eve giriyor ve Eve Zamanı´nı anlatıyor. Türk şiirnde ´ev´cil şairlere (Behçet Necatigil, Ziya Osman Saba) eklemlenen bir şair mi Abdülkadir Budak? Pek değil; -çünkü ´ev´i yazmak, onun için oturduğu evlere ´kötü şiirler´ yazan biridir o... ´Kötü şiirler´ acaba, bu kitaptaki gerçekten benzeresiz şiirler bağlamında bir ´ironi´ olmasın? Öyle olmalı; -çünkü ´ev´lerin ´kara mizah´ ya da ´ironi´ olduklarını söyleyen bir şai

Behçet Necatigil, ilk kitabı üzerine Abdülkadir Budak’a yazdığı mektupta, ‘şiirlerinizi seviyorum, bırakmayın, sürdürün’ demişti. Necatigil, ‘süzgeçlerden geçmiş, arınmış, özlü-yoğun şiirler’ diye nitelemişti Budak’ın şiirlerini. Necatigil’in mektubu 22/23 Ocak 1978 tarihini taşıyor. O günden bu yana, şiirlerini daha da arındırarak, daha da yoğunlaştırarak sürdürdü Abdülkadir Budak. Dili, ironilerle daha da incelterek...

Sana bakmak gölde kayık olmaktı Kış günü köy evinde soba olmak bir de Yaz günü bir ağacın gölgesinde uyumak Elma soymak gibiydi, kavun kokusu İçimdeki hastaneden taburcu olmak Sana bakmak bana hep iyi geldi Sanki saç örgüsüydün salkımsöğütte Sana bakmak güzel olan her şeydi. ´Hayata daha tutunduk, özellikle de aşka´ dizesiyle özetliyor Abdülkadir Budak bu kitaptaki şiirlerini. Öteki hayatlara aşk duygusuyla dokunma isteği içinde yazılmış şiirleriyle, kendi şiir evreninde yeni bir sayfa açıyor.

Cebinde panter taşıyan kanguru gibi Şehirde dolaştım insan ormanlarında Çağın yüzünü bana ayna diye tuttular Baktım ve kendimi gördüm orada Kuyu çıkmışım meğer! Zirve inmişim meğer! Başlayan savaşlarda biten aşklarda Yazmışın da acıma şiir demişler Abdülkadir Budak; sınırsız sorumlu sevgi kooperatifi. Gülü külden getirir. Vuran - vurulan; avcı - ceylan. Kentine küskün abdal. Apartmanlara sıkışmış idil. Kendini kamçılayan küheylan. Asfalt söker gül dikmek için - Sabit Kemal Bayıldıran Abdülkadir Budak şiir