Hayatın ilk sırrı, bir sırrı olmadığıdır. İkinci sırrıysa, eğer varsa, bu sırrın cevaplarda değil, sorularda olduğudur. Üçüncüsüne gelince: Bir şey yapmak için önce bir şey olmak gerekir 2005 yılı, AKP iktidarda, taşra burjuvazisi metropolde sahne alıyor, memleket başkalaşıyor. Boşa yaşanmış yılları unutmak isteyen bir adam, hiç ummadığı bir anda, sermaye savaşlarının ortasına düşüyor. Dünya küçük, para yan yana getiriyor eski tanışları... Et bulursan ye diyen avcıların dünyası bu... Ahlaklı kapitaliz

Mehmet eğer buradan kurtulabilirse bu savaşı unutabilecek miydi? Ruhunu zalim bir efendinin buyruğuna vermek, kölesi olmak: Savaşmak buydu. Ama savaşı unutmak! Bundan emin değildi. Doksanlı yılların Güneydoğusu... Biri Rojin diğeri Mehmet olan ve birbirlerine karşı savaşan iki asker...Benzer hassasiyetlerle büyümüş iki düşmanın, bir erkekle bir kadının gözünden cepheler... Sarp ve yüksek dağlar, sarımtırak çalılar, çıplak yamaçlar, çorak düzlükler. Hâkimde kal, mahkûma düşme uyarıları, mayın tarlaları.

Şeytanın bin maskesi varsa, her şeyde kötülük vardır. Eminenin cevabında ya kadınlara ya da inançlılara özgü bir derinlik vardı. Mehmet hangisi olduğunu çıkaramadı. 2006dayız. Fay Kırığı Üçlemesinin ilk kitabı Mehmetin bir yıl sonrası... Mehmet kabuk değiştiren bir canlı gibi başkalaşıyor, İstanbul gibi.... O küçük yalnızlığının ve hatıralarının dışına taşan, rüyalarına bile büyük gelen bir zenginliğin içine yerleşiyor, adlandıramadığı bir hayat yaşıyor. Hassas ve güzel Emineyle evlenecek Mehmet. Par

Mehmet Eroğlu, bu romanında, hayatında bulamadığı ilahiliği edebiyatta arayan, savaşta edindiği pişmanlıktan oyduğu bir puta taparak sürekli ruhsal yolculuklarr yapan kahramanının gözünden, 1988-2002 yılları arasındaki Türkiye`yi, insanlarımızı, ölüme yatanları, acıları ve trajik bir aşkı anlatıyor. Elif; ölümün kolay kolay giremediği varsıl bir dünyanın içindeki o güzel, büyük bakışlı kadın, eşsiz varlığını bir silgi gibi kullanarak, ruhu savaşta ölülerle lanetlenmiş roman kahramanına, ömrü boyunca yabanc

`Kanaryalarla konuşabilen, karanlığa karışıp yok olabilen, korkuyu ve acıyı tanımayan ama doğum günü olmayan küçük bir kız için ağlayabilen, sevgiyi kadın kokusunda arayan, belki de bulamadığı için yunuslarla yer değiştirmek isteyen, kırık kolu bükülemeyen ve gülüşünün ardındaki sırrın peşine düştüğü için yadırganan...`` Mehmet Eroğlu, Yarım Kalan Yürüyüş adlı bu romanında Issızlığın Ortası`nın unutulmaz kahraman Ayhan`dan sonra bu kez de okyanusun ortasıda kuduza yakalanan bir portekizlinin trajik ölümü s

Acıdan kurtulmak için Ayşe`yi unutmak, aynı zamanda onu delice özlemek... İkilemi, onu birbirine zıt yönlere çeken bu açmazdı... Gün boyu, anıların ve doğanın yoğunlaştırdığı özlemi tanımsız acılar çekerek aşındırıp küçültüyor, ama karanlığı üzerine çeker çekmez, yatıştırdığı özlem tıpkı Prometheus`un ciğeri gibi gece boyunca tekrar büyüyor ve gün ışığıyla birlikte akbabaya dönüşen acı, bu taze özlemi göğüs kafesinde didikleyerek yeniden parçalamaya başlıyordu...`` Mehmet Eroğlu, Yürek Sürgünü adını taşıya

Bu roman bugünkü hayatımıza tutulmuş bir ayna. Hiçbir hayatın başrolünü oynamaya kalkışmamış, tutkuyla arasına sisli bir uzaklık yerleştirmiş, ilişkiyi aşka yeğleyen, erdemler ve ideallerle akrabalığı olmayan, yüzündeki gizin peşine düşen bir anti-kahraman. Ve hepsi ayrı bir renk taşıyan altı kadın: Siyah, hayır, siyahtan daha kara Ziynet; hüznün sarı rengini taşıyan Duygu; su gibi berrak neşesi için maviyi hak eden Sevda; masumiyetin beyazına sarınan Ferda; kesinlikle kırmızıdan başka renkle anılamayaca

Uçan atlardı onlar: Varoluşlarını ölümle tartan, sonsuzluğa, belki de intihara ulaşmak için bir neden arayan insanlar. Ve bu dünyaya sığmazlardı; sığmadılar da. Mehmet Eroğlu, ilk romanı olan Issızlığın Ortası ile edebiyat dünyasına unutulmaz bir kahramanı, Ayhan´ı armağan etmiştir. Ayhan, ölümle iç içe yaşayan, ´70´li yılların toplumsal nevrozunun bağrından fırlayıp hayatın tam da içindeyken tüm dünyaya yabancılaşabilen, bilincini hayatıyla sınamaya kalkışan bir eylemciydi. Yazar, Issızlığın Ortası´nı bü

Bu roman 1969`da Ölüdeniz ile Şeria Irmağı arasındaki bir tepede adını unutmak zorunda kalan, ama belleğini kaybetmeye de inatla direnen bir politik eylemcinin serüvenidir. Unutmak, kahramana ölüm gibi gelir, ama adını da unutmak zorundadır. Üç kişi, ölümün eşiğinde, birbirlerine söz vermişlerdir çünkü. Hatta kimin öleceğine karar vermek için kura çektiklerinde, ölümü gözünü kırpmadan iki cebine taş koyarak hile yaparcasına kucaklayacak tipte insanlardır onlar.Mehmet Eroğlu`nun dördüncü romanı olan Adını Un

Issızlığın Ortası, 1974`ten geriye dönüşlerle, Kıbrıs`ta savaşmış eski eylemci bir asteğmenin gözünden, sınıfsal bir tabana yaslanmayan, soyut, ancak o ölçüde de büyülü hayatları gözler önüne sermektedir.Issızlığın Ortası, Mehmet Eroğlu`nun, soyut kavramları ve insan ruhunu iç ve dış bükey aynalara yansıtarak sorguladığı ilk romanıdır. Yazar, 12 Eylül döneminde sakıncalı bulunarak yayınlanması beş yıl geciken ve ilk baskısı Issızlığın Ortasında adıyla yapılan bu yapıtıyla 1979 Milliyet Roman Yarışması birin