Beni ancak bir mucizenin kurtaracağını söyledim. Bir mucize. Mucizelere inanır mısınız? Ben inanıyorum dedim. Yalnız, mucizenin de mucizeliğine toz kondurmayacağını, öyle yan gelip yatan sonra da bir mucize olsun diyenlere uğramayacağını ancak zor zamanlarda ortaya çıkacağını söyledim. Uzun zamandır üzerime çöreklenen iç sıkıntısı, yeni tabirle depresif durumum; panik ataklı hallerim, ruhumu yoklayan çıldırma hislerim, fenalaşma korkuları-mın üzerime bıraktığı yaşama olan güvensizlik ve endişe nöbetlerimle

O arabanın yıldırım hızıyla deva yetiştirmeye çalıştığı her hasta benimdir. İtfaiyenin su taşıdığı her yangında yanma tehlikesini ben geçiririm. Trafik polislerinin sirenli araçları hep, benim de bulunduğum kaza yerlerine ulaşmaya çalışır. Resmi tutanaklarda sekizde sekiz kusurlu davranmış olan sürücü, yıkılan binaların enkazı altında kurtarılmayı bekleyen depremzede, şiddetli yağışların sebep olduğu sele kapılıp, son iki gündür haber alınamayan yakın köylü; soğuk kış günü kalabalık bir grupla tırmanılan da

Belki de uzun ve huzursuz bir gecenin sabahına uyanmışsın; gözlerin mahmur, bedenin donuk, hissiz bir ruh hali var varlığında... Az sonra yüzüne su çarpacak, aynaya bakacak yüzünü kirli beyaz havluna gömeceksin. Hayat kendisini olmadığı kadar uzak yaşatacak... Ben yokum ama bir başkası da olmayacak... Sen, benim düşlediğim sen değilsin... Değişmişsin; belki de her zaman böyleydin, ben ulaşamamışım. Niçin? Ne yapıyorsun şimdi? Yapamadıklarımız oluyor mu? Yaptıkların da... Reçeli bir dilim ekmeğe sürerk