Kilise Babaları ve Kilise Doktorları, son bin yıldır Din Bürokratlarını da yanlarına alarak Hıristiyanlığa yön vermişlerdir. Onların anlattıkları Hıristiyancılık ile Yahudi asıllı, saf ve naif ‘rabbi’ (Haham)İsa’nın –eğer yaşadıysa- söyledikleri neredeyse taban tabana zıttır. İsa’nın bırakın söyledikleri neredeyse taban tabana zıttır. İsa’nın bırakın söylemesini, düşlerinde görse ‘hayra’ yormayacağı Paganistik ve Helenistik uygulamaları, sanki İsa Mesih istemiş gibi, ‘Yeni Ahit’e koymuşlar ve inananlara kendi uydurdukları bu ‘Yeni Ahit’e koymuşlar ve inananlara kendi uydurdukları bu ‘Yeni Din’in esaslarını ‘dogma’ diye yutturarak onlardan bunları asla sorgulamamalarını istemişlerdir.
On birinci yüzyılın ortalarında Doğu Roma İmparatoru Konstantin ile Eusebius ikilisinin başlattıkları yeni dinin ilk kurbanları Yahudiler ile Paganizme ve Hermetizme bağlı Paghanlar oldu. Ama onlardan sonra gelenler de boş durmadılar. Başta Tyanalı Apollonius olmak üzere birçok ‘gerçek’ filozof ve şifacının hayatlarını ‘çalarak’ onların bilgi ve mucize kabul edilen marifetlerini, yeteneklerini yeni tanrı İsa Mesih’e atfetmekten geri durmadılar. Başına gelenleri eğer Tanrı-Babası’nın yanından izliyorsa İsa Mesih, kim bilir ne üzülüyor ve şaşırıyordur. Ve iddia edildiği gibi bir gün geri dönerse, bugün hangi Kilise’den onu içeri sokarlar, Vatikan’ın neresinden girebilir, doğrusu meraka değer!
Olayın özü şudur: İncil’in Yeni Ahit bölümünde İsa Mesih’e atfedilen birçok özellik, mucizeler de dahil ‘intihal’ izlenimini vermektedir. Bunların birçoğu, İsa’nın ağzından çıkmamış sözlerdir. Bunların birçoğu İsa Mesih tarafından yapılmış işler ve mucizeler değildir. Öyle anlaşılıyor ki, İsa da Apollonius da gerçekte Kilise Babalarının elinde oyuncak olmuşlar biri hiç aklından geçirmediği halde Tanrı yapılmış, diğeri ise yüzyıllarca unutturulmuştur.