Küresel salgınlar, iklim değişikliği, biyoteknoloji, nükleer
silahlar veya çevresel meseleler gibi zamanımızın en büyük
sorunlarından bazılarında harekete geçme kabiliyetimiz, bilim
insanları ve diğer uzmanlar tarafından sağlanan bilgiye
dayanıyor. Modern devlet, bilimle eşi benzeri görülmemiş bir
ortaklık kurmuş, bilimsel araştırmayı kendisinin hem yetkili
bilgi kaynağı hem de daha iyi politikalar oluşturma aracı olarak
kabul etmiştir.
Yeni bilimsel araştırmalar, bizim neleri sorun olarak
gördüğümüzü ve bunları çözüme kavuşturmak için sahip
olduğumuz seçenekler yelpazesini belirliyor. Bu sırada çağdaş
siyasi yaşam, uzmanlığı gittikçe daha sorunlu bir şekilde
değerlendiriyor. Bir yanda bilimin inkarı ve bilim insanlarına
karşı güvensizlik, diğer yanda uzmanların otoritesine
başvurma ve tüm yurttaşların cehaleti hakkında şikayetler söz
konusu. Bu tutumlar, birbirlerine karşı duydukları tepki sonucu
şiddetleniyor: Bilimin inkarı ve sahte bilim şekilleri karşısında
hissedilen hüsran, bilim insanlarının otoritesine daha fazla
başvurulmasına yol açıyor, bu da daha fazla kızgınlık ve daha
fazla inkar üretiyor. Bu bir kısır döngüdür.
Bilim ile demokrasi ilişkisindeki gerilimlerin kaynaklarını
belirleyecek ve bunların azaltılmasının iyi ve kötü yollarını
irdeleyecek bir değerlendirmeye dayanmaksızın bu kısır
döngüden çıkmak mümkün değildir. İşte bu kitap böylesi bir
değerlendirme yapmayı amaçlamaktadır.