Doktorluğun kutsal bir haleyle sarıldığı, maddi gücü olmayan insanlara sağlık hizmeti götürmenin parayla ölçülmediği, bu yüzden sağlık hizmetlerinin sosyalleştirilmesinin anlamlı bir çabaya dönüşebildiği günlerdi.
Bu düşünceye gönül vermiş binlerce genç hekimdiler. Doğanın ve hayat şartlarının en elverişsiz koşullarında sıradan insanlara yardım elini uzatmaktan; onların çeresizlikerine ortak olmaktan; parasızlık, ilaçsızlık, cehalet gibi dertlerin yerattığı acılarını paylaşmaktan başka bir istekleri yoktu. Hepsi, idealleriyle hareket eden, coşkulu, özverili, gözünü budaktan sakınmayan, içleri insan ve ülke sevgisile dolu doktorlardı.
Bunun için bazıları ciddi bedeller ödediler, ağır sıkıntılara katlandılar, ailelerinden ve çocuklarından ayrı yaşadılar, ama yılmadılar, bütün güçleriyle kendilerine biçilen rolü yerine getirmeye çabaladılar. Sonuç pek de başarılı olmadı, ama alınları açık, kalpleri temiz, vicdanalrı huzurlu insanlar oldular, çünkü halka çıkar gözetmeden hizmet etmenin yüce sayıldığı günlerdi.
Okurların Amcam Hamlet romanıyla tanıdığı İldeniz Kurtulan, kırk yedi saatlek Kurtalan Ekspresi yolculuğunda girdiği zaman tünelinde, bize o günlerin ateşli, genç, delifişek insanlarını anlatıyor...