“Zaman insanlar için önemli olmayacak kadar hızlı geçiyordu. İlkin insan gözü fark
etmese de yeryüzünde ve gökyüzünde, midesine düşkün insanların fark etmediği bir
şeyler oluyordu. Yağmur yeryüzündeki canlıların üstüne yağmayalı uzun zaman
olmuştu. Daha önceleri yaşamak için düşünmelerine gerek kalmayan insanlar
nihayet açlık korkusuna çözüm bulmak için düşünmek zorunda kalacaklardı.”
Cihan Buğdaycı, zamansız ve mekânız kurgusuyla ilgi odağı bu romanında
insanlığın yaşamsal sorunu üzerinden şu soruyu soruyor: midesi olmasaydı,
yemek ihtiyacı diye bir gerçeği olmasaydı, başka neyi amaçlayarak yaşardı
insan?
Yaşamakta olduğunuz zaman diliminde midenizin olmadığını düşünün. Sahip
olduklarınızın bir anlamı olur muydu? İnsan hayal kurmaya, çalışmaya ve kendini
gerçekleştirmeye yönelik eylemlerde bulunur muydu? Sürekli mücadele ederek ve bu
süreçte ömrünüzü vererek elde ettiğiniz zenginliğiniz, bir anda yok olan midenizden
dolayı anlamsızlaşırsa bu durum insanda nasıl bir psikoloji oluştururdu? Peki böyle
bir dünyada yaşamak ister miydiniz?
Yazar kıtlık, kuraklık, yeni çağın sonsuz tüketim çılgınlığı ekseninde kurguladığı
romanıyla farklı bir okuma serüveni sunuyor.
Bu romanda hayatı yeniden sorgulamaya başlayacaksınız. Fakat bu
sefer farklı sorularla sorgulamak isteyeceksiniz.