Belki de bu defteri, içindeki bir-iki yazıyı bulacaklar. Bak zavallı, bunları düşünmüş Ne hisli çocuktu diyecekler.İşte ben bu yazıları ölmezsem kendim, ölürsem beni sevenler için yazıyorum
Hayat, sonsuz, derin... Acı, ıstırap, sevinç, aşk, nefret, kutsiyet, rezalet, düşüklük dolu hayat yaşamak var önümde. Daha on yedi yaşımı doldurmama beş ay var. Sonra on sekiz, on dokuz, yirmi, yirmi bir, yirmi iki. Seneler, seneler, şimdilik boş seneler Öyle boş seneler ki hatıra defterimdeki yerleri bembeyaz. Biliyorum, bir gün gelecek, maziye baktığımda, hatıra defterimi karıştırdığımda o seneleri dolu göreceğim. Hey be, ne hayat yaşamışım diyeceğim. Fakat belki de iki gün sonra yaşamam bitecek, vücudum duracak ve hatıra defterim ebediyen bomboş kalacak. O zamanlar belki annem bir silikleşmiş fotoğrafımı çıkaracak, beyazlaşmış başını iki yana sallayarak, Genç yaşında gitti yavrucak diyecek.