Sıradışı bir Diyanet görevlisinin hatırâtı
Bir gönül adamının penceresinden görünen dünya. Çilenin, mücadelenin, hayat kavgasının,
bilmeye duyulan açlığın, kitapların, güzel dostların, sonsuz sohbetlerin, vefanın, ahlakın hayata asıl değerini kazandıran birer cevher olduğunun ispatı bir ömür. Davut Özgül, Bir İnsan Biriktirdim isimli hatıratında okurlarını derin bir hayat tecrübesine tanıklığa çağırıyor.
Alusi 1851de Bağdattan İstanbula geldikten sonra Çengelköyden İstanbula bakarak;
Gözlerimizin dudakları İstanbulun yanaklarını öptü, der. Fatihin gölgesinde sayeban olduğu çınarın yanı başındaki Hamdullahpaşa Camiinde Davut Hocam günde beş vakit Davudi sesiyle Çengelköylülerin gönül dudaklarını Hicaz toprağının yanaklarına değdirdi. Rabbim bu peygamber varisini biz cemaatine bağışlasın ve her dem Çengelköyden kanatlanan gönül kuşlarımıza Kabeyi tavaftan sonra Medinenin yeşil kubbesinin eteklerini öpmeyi nasip etsin. (Amin)
Ümit Meriç
İstanbul gibi bir yerde duvara dayanırken bile tedbirli olmak lazım geldiğini söylerler; Davut
Hocayı, Emînlik mevzu bahis olunca duvara değil, başında pâre pâre dumanı ile yüce bir dağa
benzetmek daha isabetli olacaktır: Onun biriktirdiği türden insanlar hiç eksilmesin iklimimizden.
Ahmet Turan Alkan
Biz onu kendi halinde bir hoca olarak görürken, meğer o kendi derdindeymiş, kendi
derdiyleymiş. Hoca kamuflajını kullanarak, başka yerlerde görünmez olmuş, rahat rahat
zevklerinin peşinden gitmiş. Zevk edindiği o kadim dertlerin... Bu yüzdendir ki, o bir şey anlatırsa
dinlerim, bir şey yazarsa okurum, bir yere çağırırsa giderim, bekle derse beklerim...
İbrahim Paşalı
Bire varma yolunda binbir insan biriktiren, Çengelköyümüzün Davut Hocası bu hatıratla;
öncesizlik ve sonrasızlık kubbesine bir kandil asmıştır. Biliniz ki, görünen yazılarının ardında,
gönlünde binbir Eyyyvallah gizlidir.
Beyza Güdücü Belgesel Yapımcısı Davut Özgül diliyle, has kelâmı; eliyle, has hayalleri biçimlendiren adamdır. İyi kitapların kâşifi olduğu bilinir de onun, ellerini umutlarıyla yarıştırdığı fazla bilinmez. Konuştukça genişleyen tebessümlerinde muhataplarına çınar serinliği yaşatması, gönlünde nişanladığı renklerden bir yansımadır oysaki. Ah o renkler Susuzluktan yarılmış topraklardan devşirilip, Torosların ayazında çeliklenerek, Boğazın maviliğine serilmiş renkler Yokluğun, acının, hüznün ve hiç bitmeyen umudun renkleri Davut Özgül kimdir? diye sormayınız artık; Davut Özgül o renklerin kendisi. Elinizdeki kitapsa bunun belgesi
Ömer Lekesiz
Davut Hoca deyince aklıma geçmişten geleceğe bir köprü, kültürlerin kesiştiği, yolların buluştuğu,
yüreklerin birleştiği kadim bir dost, candan bir arkadaş, ailemden diyebileceğim yakınlıkta, geniş
yürekli, engin ufuklu, adalet ve merhamet rezervi yüksek bir adam geliyor.
Turgay Aldemir Anadolu Platformu Başkanı
Kaht-ı ricalin kahredici sonuçlarına katlanmaya çalıştığımız bir zaman diliminde, hayatın cevr-u
cefasını tebessümle selamlayan insanlık müstesnası nadide kişilik Sahilin kıyılarında bir insanlık
madeni Naif ve narin yürek Bir çınar adam Bir liman insan Yani Davut Özgül. Bize
söyleyecekleri var. Kulak verelim. Rabbim kalemine ve kalbine uzun ömürler versin güzel dost
Ramazan Kayan
Davut Hocayla tanışmam I. İstanbul trienalinde sergilediği bir tarağın üzerimdeki etkisiyle
gerçekleşti. İnce duyarlılıkların, hasbî ilişkilerin adamı. Böyle bir cami imamını tanımak İslamın
ince ayarlarda, dile gelmez ayrıntılarda gizli olduğunu bize bir kez daha hatırlatıyor. İslamın nasıl
yaşanması gerektiğine dair yeterince söz üretildi. Sözün vücut bulması ise her şeyden daha
kıymetli. Davut Hocamız işte insan! nidasının karşılığı olarak yer etmiştir zihnimizde.
Yıldız Ramazanoğlu
Kitapların da bir kaderi vardır.
Halil Bingöl Sahaf