Sezgin Kaymaz’ın en sevilen eserlerinden Lucky, yavruluyor bu
romanda. Farfara,o akıllı ve karizmatik Lucky’nin yavrularının romanı...
Altına sevinç çişleri kaçırarak oynaşan altı yavrunun olduğu kadar,
onları yaşatmak, büyütmek, memnun etmek üzere seferber olmuş
birileri... Taksiciler, bir eski keraneci, yas tutan bir haza hanımefendi,
bir kasap, evde boş boş dolanan bir herifle “soğuk makarnadan başka
yemek yapmasını bilmeyen” bir kadından oluşan saf bir çift... Bu
acayip cemaat, “Oy Farfara” gibi her kafadan bir ses çıkartarak, “Oy
Farfara” gibi neşeli, kıvrak, Ankara’da fink atıyor. Farfara, arkadaşlığın,
dayanışmanın ve hayvanlarla öğrenilen insaniyetin hikâyesi.
Masumiyetin kazanılabilir, veya geri kazanılabilir olduğunu hissettiren
bir hikâye.
“Unutulan acılar hayatı yaşanabilir kılmıyor, bilakis onu yaşanan bir
hayat olmaktan çıkarıyor. Üzül gitsin” öğüdüne uyarak, hüzünden de
neşe çıkarılabileceğini gösteren bir hikâye.
“Mutluluk, sıcacık bir köpek yavrusudur.”
Charles M. Schulz