Almanyada politik tiyatronun bir altbaşlığı olarak alınabilecek
belgesel tiyatronun öncülerinden ve teorisyenlerinden biri olan
Peter Weiss, Direnmenin Estetiğinde, 1937-1944 yılları arasındaki
anti-faşist direnişi ve bu direnişin içinde yer alan gerçek kişilerin
öykülerini/yaşantılarını merkez alarak, isimsiz bir Ben Anlatıcının
(sınıf bilincine sahip aydın bir işçinin) bakış açısıyla, tarihi, Antik
Yunandan bu yana sanat ve siyaset düzlemlerinde yeniden kuruyor.
Direnmenin Estetiği gerçekliğin verilerinden yararlandığı için
belgesel ve tarihsel, yazarının yaşamına göndermeleri olduğu için
otobiyografik, metne giren parçaları kendine özgü bir biçimde
yorumladığı ve birleştirdiği için kurmaca, metinde belirsiz bir imkân
olarak yansıyan bir kurtuluş fikri bıraktığı için ütopik, yandaşı
olduğu dünya görüşü karşısında eleştirel olduğu için yeniden
kurucu, kullandığı farklı anlatım biçimleriyle hem belgesel-gerçekçi
hem gerçeküstücü, Batı kültürünün siyasi tarihi ve sanat tarihiyle
metinler üzerinden tartıştığı için metinlerarası ve kültür birikimini
yeniden yorumladığı için ufuk açıcı özellikler taşıyan çok katmanlı bir
derya metin