Sen gelmeden önce kendimi ölümün ucunda sallandırıyordum. Sense ipimi çözüp beni kalbine bağladın. Eğer geri çekilmen, beni kalbinin meydanında asmış olursun Dedi Ozan.

Günlerce onunla beslenememek, tenimde ellerini hissedememek yavaş yavaş öldürmeye başlamıştı beni. En sevdiği içkisi gözünün önünde duran ama ona asla dokunamayan bir alkolik gibi kıvranıyordum onu gördükçe. Hemen yanı basımdaydı. Ama müziğin oluşturduğu sihirli kalkanı aşıp bir türlü ulaşamıyordum ona. Her gün, bir öncekinden daha yoğun çalışıyordu ve ben, yavaş yavaş siliniyordum onun kalbindeki bir numaralı yerimden Dedi Sade.

Dayatılanı değil, kendi arzularındaki hayatı yaşamak isteyen, toplumun iyiyüzlü ahlak anlayışının uzağında, hiçbir sisteme ait olmadan özgürce müzik yapmak arsuzuyla bir araya gelen iki genç, her yerde kurallar ve duvarlarla karşılaşır. Aşk, onları bu duvarlardan koruyabilecek mi? Yoksa tutsak oldukları yeni bir bağımlılığa mı dönüşecek?