Aşkı bize sunulandan farklı bir biçimde tasavvur edebilir miyiz? Daha
güçlü, daha tatmin edici, daha eşit bir aşk...
Televizyon dizileri, filmler, romanlar, gündelik hayatın görünmez kodları
kadınların susmasını ve aşkta mutluluğu yakalamak için kendileri ile
sevgilileri arasında bir seçim yapmaları gerektiğini öğütlüyor. Erkek
her şeye hakkı olan, kadın ise fedakârca kendini adaması gereken taraf
olarak kabul ediliyor. Sadakat ve tekeşliliğe değer yükleyen toplumsal
kaideler bazen kadın kırımının yolunu açabiliyor; bu olmadığında bile
kadın için yıkıcı, yıpratıcı ve tüketici oluyor. Tahakkümün görünür ve
görünmez bin bir çeşidi hayatımızı esir almaya devam ediyor.
Mona Chollet, Aşkı Yeniden İcat Etmek’te patriyarkanın heteroseksüel
ilişkileri nasıl manipüle ettiğini, hem kadınları hem de erkekleri
koşullandırdığını, aşkı ve arzuyu yaşamamıza engel olduğunu anlatıyor.
Kadın-erkek ilişkisinin hakiki ve eşit bir ilişkiye dönüşebilmesi için
öncelikle kadınların kendi seslerini bulması gerektiğini söylüyor.
Aşkı Yeniden İcat Etmek, hem eleştirel üslubuyla hem de yüreklendirici
bakış açısıyla aşkın gücüne duyulan inancın manifestosu âdeta.
“Kadınların kimliklerine, kıymetlerine dair çok güçlü ve sağlam hisleri
olması, her alandaki egemenliklerinden emin olmaları gerekir. İşte tüm
bu ögeler kadınların sahip olmakta çok az şanslı oldukları noktalar; ama
onları beslemeye kararlı olmak da bizim elimizde