Varoluşçuluk nedir? Bugüne değin çeşitli yanıtlar verilmiş bir sorudur bu. Sözgelişi, Weil'e göre varoluşçuluk bir bunalım, Mounier'ye göre umutsuzluk, Hamelin'e göre bunaltı, Banfi'ye göre kötümserlik, Wahl'e göre başkaldırış, Marcel'e göre özgürlük, Lukács'a göre idealizm, Benda'ya göre usdışılık, Foulqué'ye göre saçmalık felsefesidir. Bir dönem, slogancı gençliğin peygamberi ve ?varoluşçu papası' sayılan J.-P. Sartre'a göreyse, varoluş, insanda, ama yalnız insanda, özden önce gelir. Bu demektir ki insa

Descartes, Tanrı'nın varlığını ve insan ruhu ile bedeninin birbirinden ayrı olduğunu kanıtlamaya çalışır Metafizik Üzerine Düşünceler'de. Döneminin bilimlerine sağlam bir temel oluşturma kaygısıyla inzivaya çekilip kendini toplumdan soyutlayan bir düşünürün içsel yolculuğunu anlatır. Descartes, eserinin başından sonuna kadar sistemli bir kuşku yöntemiyle hareket eder. Başka bir deyişle doğru olarak bildiği ne varsa hepsini bir kenara atıp tüm önyargılarından ve temelsiz inançlarından arınarak yol alır. Bir

Kierkegaard, 1849 yılında günlüğüne şöyle yazmıştı: Öldüğümde Korku ve Titreme bana ölümsüz yazar olma şanını kazandırmaya yetecektir: O benden sonra okunacak ve yabancı dillere çevrilecektir. Okuyucu kitaptaki coşkulu anlatımla kendinden geçecektir. Bu özel öngörü büyük oranda doğrulandı, Kierkegaard'ın 1843 yılında Johannes de Silentio takma adıyla yayımladığı Korku ve Titreme, en çok okunan ve en çok bilinen kitaplarından biri oldu. Kierkegaard, İbrahim'e oğlu İshak'ı kurban etme emri verildiğinde, on

İlk basımını 1992'de yaptığımız Tarihsel Bunalım ve İnsan'ın üçüncü basımı. Kavşak noktasındaki adamdır Ortega y Gasset: XIX. yüzyıl ile XX. yüzyılın, geleneksel İspanyol kültürü ile çağdaş Avrupa kültürünün, basın dünyasıyla akademik ortamın, felsefeyle politikanın, Krallık'la Cumhuriyet'in, Dikta'yla Demokrasi'nin, İç Savaş'la Dünya Savaşı'nın, bireyin kültürel konumunu belirleyen ve zenginleştiren çeşitli ve çelişkili tarihsel toplumsal yönelişlerin kavşağında gelişmiştir kişiliği... . Böylesine olağanü

Sûfiler manevi tecrübelerini anlatmak için birbiriyle irtibatlı üç terim kullanmıştır: vecd, vücûd ve tevâcüd. Vecd ya da vücûd, öncelikle bir şey bulmak, bilmek, tevâcüd ise bulmak için insanın kendini zorlaması demektir. Tasavvufun teorik gelişimiyle paralel olarak sûfinin vecd halinde bulduğu ya da bulmak için kendini zorladığı hali anlatan vücûd, felsefe ve kelamda aşina olduğumuz varlık anlamına doğru bir anlam gelişmesi kazanmış olsa bile sûfiler varlık ile bilmek ya da bulmak arasındaki ilişkiyi her

Bir gün Bengü çıktı sahneye. Bakışını, işlevini kaybetmiş bir sistemin dışına taşırarak eylemini başlattı. Çocuğu anlamanın evreni anlamakla eş değerde olduğunu gösterdi. Dikkatleri Tohuma, Başlangıça, İlk adıma çevirdi. Bir rüya projeyi anlattı. Varoluş yasasıydı sunduğu. Amaç yeniden doğuşuydu insanın.

Bir gün Bengü çıktı sahneye. Bakışını, işlevini kaybetmiş bir sistemin dışına taşırarak eylemini başlattı. Çocuğu anlamanın evreni anlamakla eş değerde olduğunu gösterdi. Dikkatleri Tohuma, Başlangıça, İlk adıma çevirdi. Bir rüya projeyi anlattı. Varoluş yasasıydı sunduğu. Amaç yeniden doğuşuydu insanın.

Asrımızda tesirlerini bütün felsefe âlemine hatta bütün düşünce dünyasına yayarak genişleten varoluş felsefesinin doğuşu geçen asrın başlanndadır. Hatta onun hazırlıklarını Pascal'da bulmak kabil oluyor. II. Cihan Harbi'nden sonra pek acayip anlayışlara yol açan bu felsefenin esası şudur: Eski Yunan'dan beri felsefe, hakikat olarak eşyanın özünü araştırıyordu. Öz. duyularla tanınmayan, bir oian, hiçbir zaman değişmediği halde, değişen ve duyularla tanınan bütün varlıkların esası olan ve onlan var kılan şeyd