René Char'ı yaşayan en büyük şairimiz, Gazap ve Muamma'yı da Fransız şiirinin Illuminations'dan ve Alkoller'den bu yana bize verdiği en şaşırtıcı eser kabul ediyorum... Yalnız Kalırlar yayınlandığından itibaren bu bir avuç şiir, şiirimiz üzerinde özgür ve bakir bir rüzgâr estirmeye yetmiştir. 'İşe yaramaz biblolar' imalatına kendini vakfetmiş şairlerimizin ağızlarına borazan almak için lavtayı ellerinden bıraktıkları bunca yıldan sonra şiir nihayet sağaltıcı bir odun ateşi halini almıştır... Başkaldırının v

Yazışmalar 1946-1959'', yapıtlarıyla ölümsüzleşmiş iki ismin, Albert Camus'yle René Char'ın dostluğunun anlatısı aslında. Bu mektuplarda iki edebiyatçı arasındaki dostluğun nasıl geliştiğini, zor günlerinde birbirlerinden nasıl güç aldıklarına tanık oluyoruz. Yine bu mektuplar, Camus'yle Char'ın kimi yapıtlarına, dönemin siyasi olaylarına ilişkin düşüncelerini ve gündelik dertlerini paylaştıkları birer belge niteliğinde. Sevgili RenéChar, Mektubunuz beni çok mutlu etti. Bugün hem dilini hem de duruşunu s

Biz yönetilmeyiz. Bize en uygun efendi Şimşek´tir; bir aydınlatır, bir ikiye biçer bizi. Char´ın bu sözünden hareketle, birçokları onun alnına iliştirmiştir Şimşeği. Bu Güneyli savaşçı, koca ozanın kendi elleriyle yoğurduğu yazgısına gerçekten ancak bir şimşek izi yaraşırdı. Şiir onun için en gür sessizliğin sözü. Hemen Herakleitos´u akla getirebilecek bilmeceli, daha çok yalvaçsı bir dil Char´inki. Gerçeküstücülerle, Rimbaud´yla, simyacılarla akraba ya o şimşek izi dışında başka bir seçkinlik izi taşımada