Beni bir kâğıda kundakladılar İpek niyetine saf hafif Tende ten canda can Damarlarında hışırdayan rüzgâr Yürüdü damarlarıma Dökülmüş kurşunlar irili ufaklı Mürekkebi siyaha öğütlü Dönüp bakmaz tüfekçiler Kimileriyse öksesinde hurufatın Yaza yaza yazlar yazıklar onca hem Arasında söylenir benim de adım Hep italik hep eğik boynu

Herkes yenilebilir dostum, bir kuş düşebilir çatıdan Soğuktu, üşümüş olur, donmuş olur, bir sebep olur Bir şehir yitebilir, haritada gizlenir, bir ırmak kurur Kazanmak şart mı, böyle atlar gibi koşmak şart mı? Unutma balkonlarda kuşlara yem serpen hep olur

Biz ki kaçak konar göçerleriz iskân edilmemiş hüzündür aşiretimiz Simyası kayıp zamanın aynasında kaldık, görünmez bizde suret, cismimiz hayal hükmünce işaret İnciler en çok suya yakışır dil artık sussa güneşin altında dese şair ve sırrolsa sözün çölünde

Fotoğrafa aldanmayın a dostlar Ben aslında güzelim Ama nedense çirkin çıkıyor bütün pozlarım O çok güzel poz verenler var ya Hep fotoğraf hilesi onlarınki Biraz da makyaj Yoksa onlar da benim gibi