İslam-siyaset ilişkisinin önemli bir veçhesini oluşturan yapılı çevre tartışmalı bir konu olagelmiştir. İlk kez 19. yüzyılın başlarında şarkiyat incelemeleriyle karşımıza çıkan homojen İslam kenti imgesi, Edward Said'in çığır açıcı Şarkiyatçılık'ının ardından sorgulanmaya başladı. İslam dünyasındaki kentlerin çeşitliliğini dikkate alan çalışmalarla birlikte geleneksel-modern karşıtlığına dayanan hâkim görüş büyük ölçüde terk edildi. İslam ile yapılı çevre arasındaki ilişki, ilkinin görünürlüğünün ve siyasi

Mimarlığın ABC'si, mimarlığı, bir büyük Mimarlık anlatısı olarak değil, tekillikler üzerinden tartışıyor. Bu kitapta amaçlanan, mimarlığı, gündelik hayatlarımızın ve gündelik kullanımlarımızın uzağında bir yüksek noktaya konumlandırmak yerine, onun tam da gündelik hayatlarımızın içinde, gündelik pratiklerimiz aracılığıyla var olduğunu hatırlatmak. Yani bu kitap, mimarlık hakkında fikri olmayan okuyucu için konuya giriş niteliğinde bir kitap değil. Tersine, her okuyucunun aslında mimarlık hakkında fikri oldu