Antonin Artaud (1896-1948) yüzyılımızın ilk yarısının en özgün sanatçılarından biri, şiiri ve oyunu kendi kendini aşıp başkasıyla kaynaşma, kendi kendini ve başkasını tanıma yolu olarak görmüş ve düşündüğünü sonuna dek uygulamış bir öncü ozan, oyuncu ve kuramcı. Tiyatro ve İkizi´nde, tiyatronun yerleşik kalıplarını kırarak İlkçağ, Ortaçağ ve Uzak Doğu geleneklerinin esiniyle konuşmayı temel öge olmaktan çıkarıp önceliği görüntü, ışık ve deviniye veren bir şiddet, büyü, şiir ve düş tiyatrosu önerir. Bu yapıt

El-Gabal, Elagabalus ya da Heliogabalos... Üçüncü yüzyılda yıkılmakla karşı karşıya kalan Roma'nın kendini günaha ve deliliğe kaptırmış sapkın imparatoru olmasının dışında, yetiştiği Suriye topraklarının kavurucu güneşini sembolize eden kudretli bir Pagan rahip ve Doğu'yla yaşanan büyük karşılaşmanın ilk şeytani kahramanıdır o. Hermafrodit mitin tecessümü, Güneş'e ve kara taşa tapan Heliogabalos, Taçlı Simyacı olmaktan önce bir anarşisttir. Kuşağının en sarsıcı şairlerinden birinin elinden çıkmış Taçlı Ana

Artaud Tarahumaraların yaşamını dile getirirken, bizzat doğayı dile dönüştürür. Artaud'dan miras kalan, tamamlanmış sanat yapıtları değil, tekil bir varoluş, bir düşünce poetikası ve estetiği, kültür teolojisi ve acı çekme fenomenolojisidir. -Susan Sontag Yazınsal modernizmin en önemli isimlerinden Antonin Artaud, ilkel bir Kızılderili kabilesi olan Tarahumaraların arasında yaşadığı dönemde tüm yaşamını, yapıtını, algılama biçimlerini, farklı gelenekleri, Batı ve ötekiler arasındaki ilişkileri, eril ve dişi

Varsıllığını yok edecek bir uygarlık; birikimlerini kül edecek bir sanat; beden için çalışacak bir ruh ve dili bozguna uğratacak bir şair. Antonin Artaud. Bir patlama. (Arka Kapak)