Sait Faik sonrası öykücülüğümüzün en güçlü isimlerinden Feyyaz Kayacan, 1950´li yıllardan başlayarak ince zekâsı, dengeli ironisi, ifade özgünlüğü ile edebiyatımızda kendi özel yerini açmayı başarmıştı. Şiirde Can Yücel´in temsil ettiği cüretin öyküdeki karşılığı Feyyaz Kayacan´dı. 1993´te yitirdiğimiz bu usta, yapıtlarının kendisini gereğince tanıma olanağı bulamamış en genç kuşaklara ulaştığını ne yazık ki göremedi. Feyyaz Kayacan, Türk edebiyatının şen kirpisi.

İlk kez 1982´de yayımlanan Çocuktaki Bahçe, Sait Faik sonrası öykücülüğümüzün önemli adlarından, İkinci Yeni´nin öyküdeki karşılığı Feyyaz Kayacan´ın (1919- 1993) tek romanı. Kayacan´ın öyküleri için Selim İleri şunları söylemişti: İroninin yanı sıra şiir, şiirin yanı sıra handiyse tozlanmış bir maziperestlik ve o maziperestlikle için için fokurdayarak alay eden bir yenilikçilik: Feyyaz Kayacan´ın öykülerini ille özetlemek gerekirse, akla ilk gelen bunlar... Bu saptamalar Çocuktaki Bahçe için de geçer