Osmanlı kültürü, tarihimizin 600 yılına damgasını vuran ve üç kıtada kendine güçlü bir zemin bulan oldukça zengin bir kültürdür. Bu kültür, derinliği ölçülemeyen, meçhul fakat keşfedilmesi de gereken bir okyanus gibidir. Bu kitap, sınırlandırılmış bir çerçevede de olsa okuru bu kültürle karşılaştırmayı umuyor. Eve Giden Yolda, bir Osmanlı tarihi olmadığı gibi bir Osmanlı kültürü ansiklopedisi de değildir keza Osmanlı Türkçesini öğretmeyi de amaçlamıyor. Kitap, öncelikle Osmanlı kültürünü merak edenlerin bu

Hikâyelerinde, geleneksel olanla modern anlatının imkânlarını ustalıkla harmanlayan Recep Seyhan, Anadolu'daki zengin birikime yönelik kazı çalışmalarına devam ediyor. Seyhan bu kez, mübadele yıllarına götürüyor okuyucuyu ve bu topraklara değer katan farklı din ve kültürlerin bölüştükleri kaderleri paylaşıyor bizimle. Zongo'nun Değirmeni ve Flora'nın Çıngırakları ile çerçevelenen bu evrensel tema ile bireyin varoluş mücadelesine, insan olmanın erdemine, farklı bir pencereden mercek tutuyor. Kitapta, dili v

Öykü ile hikâye aynı şey midir? Psikanaliz, yapıçözümleme (dekonstrüksiyon), imge-metafor nedir? Kurmacanın kaynağı nedir? Kurmaca metin yazarları hakikati neden gizleme gereği duyarlar? Kurmaca metinlerde belirsizlikler ve boşluklar neyi amaçlıyor? Varoluş ile Yabancılaşma arasında bir ilişki var mı? Kendine yabancılaşma bir problem midir? Anlatısal yabancılaşma nedir? Postmodernizmin verilerinden nasıl yararlanılmalıdır? Deneysel edebiyat ne demektir? Hikâyeci Recep Seyhan, ontolojinin ve psikanaliz

Destansı ve çoklu anlatımı ile hikâyede kendisine farklı bir yer edinen Recep Seyhan, bu kitaptaki öykülerde bireyin evrensel tarihinden kesitler sunuyor; okuyucu, öykülerin anlatıcıları ile insan ruhunun dehlizlerinde gizemli yolculuklara çıkıyor... Kitapta ayrı bir bölüm olan Dağ Öyküleri'nde tabiatı keşfe çıkan okuyucu, beklenmedik şekilde, çizilen atmosferin 15 Temmuz'uyla karşılaşıyor... Burada baharın gelip gelmediğini anlayamıyorum, kuşlar da yok ki onlardan öğrensem. Beni köye bırakıp gelsen olmaz

Güneşin Doğduğu Yerde, geleneksel hikâye ile modern öykü arasında güçlü bir köprü kuruyor. Hem üzerinde titizlenilen dil, hem de hikâyenin kendisine odaklanan anlatım, okuru uzun soluklu ve edebi hazla dolu bir okuma yolculuğuna davet ediyor. Hem ironik, hem hakiki; hem acı, hem de şaşırtıcı öyküler. (...) Meydan insanlara kalmıştı. Her yer insanla doluydu; dünyanın değişik ülkelerinden gelmiş, farklı ırklardan ve farklı renklerden milyonlarca insan vardı. ...Bütün bu gördüğüm değişiklikler büyük bir karşı

Recep Seyhan; bu kitapta imgesel, felsefî, anlatıcı ağırlıklı anlatımıyla insanın ezeli arayışını, kendisiyle savaşını, hakiki olanla kurmaca olanın; var olanla hep bir yerlere giden arasındaki elle tutulamayanın paradoksal ilişkilerine dikkatimizi çekiyor. Yazar, bireyin var olma savaşını sıkı bir dil işçiliğiyle hikâye ederken okuyucuya da bir dil şöleni yaşatıyor. Orada insanların sadece varlıkları değil, gözleri, elleri, bakışları, duyguları ve düşünceleri de başkalaşmıştı. İnsanlar, sanki kendilerin

Hayatın her bir karesi bir hikâyedir düşüncesini benimseyen Recep Seyhan'ın bu kitaptaki hikâyeleri yıllar önce Mavera'da yayımlanmıştı. Seyhan, incelikli gözlemleri, psikolojik tahlilleri, tabii zemininde kullanılan işlek dili ve dekoratif bir işçilikle oldukça sağlam kurulmuş uzun cümlelerdeki destansı anlatımıyla daha ilk kitapta üslubunu bulmuş bir yazardır. Gözden geçirilmiş üçüncü baskısıyla okurlarıyla buluşan bu kitapta, yazar; iç göçün yaşandığı yıllarda, Anadolu insanının içine akıttığı acılarını,