Belki tabancanın umudu kırılmasın diye ekmek kırıntıları koyabiliriz pencere önlerine Belki bizle öpüşen ırmak menekşeyle zehirlemiştir mesafeleri tenimizden az evvel bazı felsefe kesilir bacaklarımız yine de Bu yüzden piyano kirpiklerimizden yoksun şehirlere saklar gazabını ve papatyaların duasını duymadan koşmaz bindiğimiz at