“Yüzme bilmem. Yükseklik korkum var. Loş ışıktan hoşlanırım. Küçükken iyi bilyalı yapardım. Bazıları bunu ‘tornet’ olarak bilir. Oğlumun ensesini öpmeyi severim. Hâlâ okumadığım Dostoyevskiler var. Otuz beş yaşımdan sonra mezarımı düşünmeye başladım. Kırkından sonra kendime mezar bakmaya başlayacağım. Portakalı, sobanın üstünde kızarmış ekmekle birlikte yemek hoşuma gider. Hiç evden kaçmadım. Genelde kovuldum.” Alışılmadık, tuhaf, farklı olanın üzerimizdeki etkisi, ilk anda endi

Bir hikâyeyi zamandan, mekândan, karakterlerden, kısacası alışılageldik bütün kısıtlamalarından arındırırsanız geriye ne kalır? Yavuz Türk bu zor ve kışkırtıcı meydan okumayı kabul edip, ortaya saf bir roman çıkarıyor. Bu romanda aşina olunan isimler, tanıdık şehirler, takip edilecek günler yer almıyor. Buna karşın, bütün insanlığın binlerce yıldır bildiği kendini yüceleştirirken halkını köleleştirmek isteyen liderler, sonu gelmeyen bir baskı, sansür ve kaçınılmaz olan direniş, Yüce Lider'e Dair'in her sayf