Annesi Nafia Hanım göçmeyi kabul etmeyince Selanik'ten yola çıkıp tek başına İstanbul'a gelen Ahmet, başarı, zenginlik ve güç; hepsine zamanla sahip olmayı başarmıştı. Ancak mutlu bir yuva, gülen çocuklar onun için her şeyden daha kıymetliydi. Anne ve babası öyle destansı bir aşk yaşamışlardı ki farklı dinlerden olmalarına rağmen ölümü bile göze almış ve evlenmişlerdi. Ahmet için aşk karşılıksız sevgi ve dayanışma demekti. Fakat kader ona farklı kadınlarla bir yol çizecek, kimsesizliğinden kurtulmak için ve

Betigül tüm toyluğu ve hırslarıyla kocasını kendi seçmişti. Genç kızın çiçekleri gelmiş, zarif gelinliği hazırlanmış ve yaşadığı aşk masalının mutlu sonla bitişine çok az kalmıştı. Evleneceği gün annesi onu kenara çekip, Yuvayı dişi kuş yapar,; babası Artık senden kocan sorumlu, onun sözünden dışarı çıkma, dedi. Betigül o gün ailesine, dostlarına ve en çok da kocası Tayfun'a güvendi ama gerçek hayat zordur, acı çekirdektir! Düğünü güzel bitse de karışık bir hikâye onun için henüz başlamıştı! Vücuduna kurşun