Yaş otuz beş, yolun yarısı eder, demiş şair. Eğer haklıysa benim yolumun yarılanmasına iki yıl kalmıştı. İçimdeki çocuğa rağmen, yeni yaş almayı ve bunun kutlanmasını oldum olası sevememişimdir. Yirmi yıldır geçmediği gibi her geçen yıl  daha da artan ve her doğum günümde beni derin bir hüzne sevk eden o acı olay yaşanmamış olsa, belki  ben de severdim doğum günlerini.  Bahar, yaşamını çok katlı bir plazada, iş hayatının türlü oyunları ve çekişmeleri arasında tükettiğini fark etmeden yaşayıp giderken, haya