“Çünkü yeryüzündeki bütün hikâyeler birbiriyle akrabaydı.” Bir avuç meşe palamuduyla kaderleri birbirine bağlanan iki yabancı... Geçmişi unutan kayıp yakınlarının sessizliğinde boğulan Asaf ve vicdanı, dikenli tellerin dibinde düşüp kalmış ölü bedenlerle sınanan Hanip... Ovada Paldur Küldür ile Fakir Baykurt Öykü Ödülü’nün sahibi olan Mustafa Orman, ilk romanı Annem Gittiğinden Beri Çiçek Ekmiyoruz Bahçeye ile çaresiz kalmış insanın hem siyasi sınırlarla hem de kendi sınırlarıyla imtihanına dair sarsıcı bi

İlk kitabı Derdin İncinmesin'deki özgün hikâye anlatıcılığını sürdüren Mustafa Orman, uzunöyküye niyet ediyor bu kitabında. Ovada Paldır Küldür, taş kesilen duyguların, ilmek ilmek örülen gecelerin, uzun konuşmaların ve kadersizliğin karşısında inadına yaşamanın anlatısı... İnsanı, fotoğraftan taşırıp anlatıyor Orman. Mahcup. Olmaktan, yaralanmaktan, yarasını kaşımaktan yorgun. Ne merhamet etmeli onun yaratısındaki hayaletlere ne de şifa bulmalı. Fotoğrafın tam ortasına sabitlenmeli, olan biteni izlemeli;

Dert bu. Kimileyin incinir, kimileyin sağalır. Mustafa Orman'ın ilk öykü kitabı. Ama beklemiş, telaş etmemiş, üşenmemiş bir ilk kitap. Derdi incitmeye talip. Dut ağacına konan güvercini bileğinden öpen, herkesin kendine döneceği bilgisine malik, dünyaya gelme fikrini günlüğe düşen ceninle araştıran, utançtan, korkudan, askerden, gözaltından, Türkçenin bütün kokularından el alan öyküler bunlar. Soldan sağa on altı harfli: Umudu dürten, umutsuzluğu yatıştıran hikâyeler.