Çocukluğum 1970'li yılların Ankara'sında geçti... Ankara, şimdilerin büyük bir kasabası gibiydi o zamanlar. Binadan çok boş alan vardı, yanı yöresi boş olurdu ulaşımı güç evlerin. Ana caddeden sonrası genelde toprak olmasına rağmen, bizim sokağa asfalt yollardan ulaşırdık. Sebebi sanırım Merkez Bankası Evleri idi. Merkez Bankası evleri, birer dönüm araziye kurulmuş, iki katlı, bakımlı ve zamanının en lüks binalarıydı. Rengarenk çiçeklerle bezeli, ağaçlarla, en çok da baharın müjdecisi, kendine has renkleri

Uzanıp tutabilseydi, o kor alevden ellerini... Gözlerini buluştursalar boşlukta, bir daha hiç ayırmamacasına... Bir nefes kadar yakın olsalar birbirlerine... Soluklarıyla ısıtsa bir ömür boyu... Gittikçe içinden çıkılmaz bir hal alıyordu duyguları. Aşkı uğruna birçok şeyini göz ardı etmişti. Dünya görüşünü değiştirmişti hatta... Aşk... Dava... Devrim... Zehra... Aşk... Bir türlü aklından çıkartamıyordu... Aşkını aşikâr etmeye muvaffak olamıyordu... Oysa neler feda etmişti bu uğurda...