Anlam zorbalığı da nedir? Şunu demek istiyorum: Anlamak elbette önemlidir, baktığın, içinde birlikte yaşadığın şeylere anlam vermek, onlarla anlamlı bir ilişki kurulabildiğine inanmak ve bu şekilde kendi varlığına da tesadüfle oluşmadığına inandığın mutlak ve sarsılmaz bir anlam vermek. Ama işte, yaşamın her safhasında, hem içinde yaşadığın dünyaya hem dışına fırlatılmış olduğun Doğa'ya ve hem de insan uğraşı olarak kültürle insanlaştırmaya çabaladığın yeryüzüne anlamsızlık ihtimalinden korkarak anlam da

Hiç duraksamadan söyleyebilirim ki Türk şiirinde bir Osman Çakmakçı Vakası vardır. Bazen başka şairlerle beraber ama çoğunlukla tek başına korkmadan şiirin ruhu nu savunmuştur. Bu, kendi deyimiyle aşağılık sanat a karşı verdiği bir cephe savaşıdır. Şiirin ruhu na ihanet eden her kimse, isterse küçük bir derginin loş bir kenarına saklansın, Osman onu bulur, bir yazıyla hemen savaş açar. Bu savaş, bir eleştirmenin savaşı değil, düşünen bir şairin şiiri savunmasıdır. Oğul 'daki şiirler, Osman Çakmakçı'nın şiir

Pek anlamadım. Hele konuşmanın böylesine büyük bir sorun yumağı olabileceğini hiç anlayamıyorum. Ayrıca gereksiz de buluyorum. Abartılı da- Evet, ilk bakışta, konuşmak gibi basit bir eylemin böylesine karmaşık bir şeymiş gibi ele alınması saçma. Ama ilk bakış yanıltıcı olabilir, değil mi? Sanırım sen konuşmayı tek yönlü bir aktarım olarak anlıyorsun da ondan. Hâlbuki konuşma, merkezdeki bir noktadan dışarıya akıtılan bir ifade değildir. Aksine en az iki merkez noktanın karşılıklı birbirine akmasıdır. Yani '