Faruk Dumanın yeni romanı Ve Bir Pars, Hüzünle Kaybolurun kahramanı, yüksekokulu yarıda bırakmış, askerliğini yaptıktan sonra, annesinin ölümü üzerine çocukluğunu geçirdiği kasabaya dönmek zorunda kalmış bir genç. Günlerini ormanda gezintiler yaparak, tüm dikkatiyle doğanın sesini dinleyerek geçiriyor. Ta ki bir parsa, bir de çocukluk aşkı Cerene rastlayana dek... Zaman zaman, kendimi onun yerine koyduğum oluyordu. Pars, parçalanmış bir hayvandır. Geceleri ormanda dolaştığı zaman. Vücudunun her bir parçasın

Görüp geçirdiğim olayları anlatmaya başlamamın, öyleyse, tek ve ikincil nedeni, bir kere, kaza eseri de olsa kalemi elime almış olmamdır. Bahanem yok; kendimi, yaşadığım şeylerle tanıdığım kişilerin, hayvanların, bitkilerin, gezip gördüğüm yerlerin, serin duvarlar arasına saklanmış iç açıcı odaların, birbirinden güzel kadınlarla bunların olağanüstü memeleriyle kalçalarının, Allah'ın belası bir hançerin, bu hançer tarafından kesilerek öksüz bırakılmış kolumun, bu kesik avucumda aylarca saklamayı başarabildiğ

Ocak birden köpürmeye başlamış, oturup Vahşetin Çağrısını okuduğum ağır kadife koltuk kıvılcım içinde kalmıştı. Etrafa yayılan küle aldırmamış, kitabı küçük çalışma masamın üstüne bırakarak kalkıp perdeyi aralamıştım. Kasaba kar altındaydı. Öyleydi ki, halk böyle gecelerde yağ lambalarını yakmanın uğursuzluk getireceğine inanırdı geceyi yalnızca kar aydınlatıyordu. Sanırsın ay yere inmiş. Fakat çok sürmedi; önce durup durup tozan hava birden işi inada bindirdi ve sürekli, korkunç bir rüzgâr başladı. Çam ağa

Boyundan büyük işlere kalkışmak tam Cüce Prens'in işi! Güzel bir ormanın içine saklanmış görkemli sarayda bayram havası vardı. Nihayet padişahın kendisinden sonra tahta çıkacak bir erkek çocuğu olmuştu. Acaba bu çocuk padişahın hayalindeki prens miydi yoksa bir hayal kırıklığı mı?

Efendim böyle oldukta bu Kerim bu Ali'nin gözünü alarak, ey göz, var söyle, seni sahibine götüreyim, dedi. Böylece sokaklardan birine girip birinden çıkarak göz elde, şehrin arka mahallelerine vardı. İlk kez gitti hem buralara. Evlerde pencereden pencereye gerilmiş çamaşır iplerini ilk kez gördü, kömür kokusunu ilk kez aldı. Çocukların sümükleri sarkmış, plastik toplar ilk kez bu kadar küçük ve sönük. Evlerde kül uçuşur, bacalar öksürerek kara dumanları. Odalar bir ısınır bir soğur, gömlek ütü bilmez, yamal

Sen bir koyun olsan, bende bir kuzu meleye meleye getirek yazı…Dünyanın bütün gagaları güzeldir. Bütün patiler de güzeldir. Timsahın dişleri, ineğin memesi, tavusun kanatları ve bülbülün sesi de doğrusu eşsizdir. Elinizdeki kitap yalnızca bildiğimiz ya da bilmediğimiz güzel şeyleri sıralamıyor; onların nasıl böyle büyüleyici olabildiğini de soruyor. Gagalar, Patiler ve Başka Güzel Şeyler, hayvanlar dünyasının aslında bizim özbeöz dünyamız olduğunu gösteriyor. Elinizden bırakmayacağınız, açıp açıp hem gülece

Ülkemizin güneyindeki bir sahilde emeklilik günlerini geçiren, keyfine bakan bir general. Albay adında bir papağan. Bahçesine tünemiş kuş sürüsünün içinde peygamberliğini unutmuş söylence kahramanı Süleyman. Ve bir koltuğa oturup bütün bunları anlatan bir hizmetçi. Kırk, günün birinde generalin yanında hizmetçiliğe başlayan tuhaf, tuhaf olduğu kadar da öfkeli bir adamın hikâyesi. Ne yazık ki bütün yollar onu kaçınılmaz bir zulüm ülkesine çıkarıyor. Darbeci general, bir gün bir papağan edinmeye karar

´Sözgelimi, ormanda, kar altında görüp de dedemin kayıp hayaline yakıştırdığım bir keder atlısı, yüzündeki kederle, öldürülmüş babamın çaresiz yalnızlığına dönüşüyor. Soğuk yalnızlığına.´ Yazdıkça zenginleşen, tutkulu bir anlatımı var Faruk Duman´ın. Genç yaşta kendi üslubunu yaratabilmes, başta Fethi Naci olmak üzere, eleştirmenlerin ve edebiyat çevresinin dikkatini çekti. Keder Atlısı, yazarın dördüncü öykü kitabı. Dil işçiliğini ön planda tutan Duman, bu kitabındaki öykülerinde de yeni anlatım yolla

“Bundan sonra Seferis- anasıyla babasın kaybetmiş bu Rum –gelip kolumun üzerindeki bu korkunç yaraya uzun uzun baktı. Kaşlarını kaldırarak baktı. Gözlerini kısarak baktı. Ucunda ışıkların çokuştuğu kirpikleriyle baktı. Sararmış benziyle, kıvrılmış saçlarıyla, bakır ibrikleri anımsatan burnuyla baktı. Öyle çok, öyle acımasızca baktı ki bana Seferis, hayır diyordum içimden ben, bu düzenbaz da işe yaramayacak. Ölüyorum ben, ölüyorum. Ben ki, kurnaz bir hançerin yarasıyla ölecektim. Ne akıl almaz bir belaydı

´Annem, ah annem, kırılgan nar tanelerine benzetirdi beni. Nar şerbetine. Düğününe, onun düğünü de öyleydi, binlerce nar tanesi doluvermişti meydana. Gece vaktiydi. Geceye meydan okumaydı. Söylenenlere göre -ki bu hiçbir zaman tam olarak bilinmeyecek- babam, annemin başına kötü işler açan bir yanaşmayı öldürüp bir yerlere gömmüş. Herkesin bildiği bu gerçek, ortak bir sırra dönüşmüş, kısa süre içinde. Gerçi kimsenin kimseden bir saklısının olmasına gerek yokmuş, ama böyle olmuş yine de. Ne tuhaf. Bir yalan -

Faruk Duman çok genç bir öykücü, henüz yirmi üç yaşında. Seslerde Başka Sesler de yayımlanan ilk kitabı. Ancak kitaptaki öyküleri okuduğunuzda bu kitabın genç yazarın tek kitabı olarak kalmamasını diliyor, kalmayacağını da seziyorsunuz. Faruk Duman, edebiyatta kendine kalıcı bir yer edineceğini, Türk öykücülüğüne yeni bir soluk, yeni bir ses getireceğini muştuluyor bu kitaptaki öyküleriyle. Canlı, hayatın içinden, hepimizin olabilecek yaşantılardan alınma konularıyla işlediği öykülerde farklı bir anlatım ya

Faruk Duman, öykülerini ilk kez Seslerde Başka Sesler adlı kitabında sunmuştu okurlara. İki yıl önce ilk kitabı çıktığında 23 yaşındaydı bu genç öykücü. Değişik sesi, farklı anlatımıyla dikkat çekmişti. Sıradan insanın yaşamından kısacık anları ya da sahneleri, önemsiz görünen, ancak izleri kalan ayrıntıları kısa ama vurucu cümlelerle, yalın bir dille, ustalıkla yorumlayan Faruk Duman, yeni kitabı Av Dönüşleri´nde de yine aynı tarzı koruyor. Çocukluğunun küçük anılarından yola çıkarak çağdaş, görsel bir anl