... Kendi ikiyüzlüğünden bıktığımı, kimseyi kıskanmadığımı, artık baştan çıkartma çabasından, belki de yazmaktan bile vazgeçmem gerektiğini, böylece insanların artık beni iğrendirmeyeceğini düşündüm... Türk edebiyatının özgün seslerinden Mahir Öztaş, bir arayış romanıyla çıkıyor bu kez okurunun karşısına: gizem dolu bir cinayet kurgusunun etrafında, İstanbul´dan Glasgow´a, San Francisco´dan New Orleans´a uzanan bir coğrafyada gelişiyor hikaye. İşin içine neler girmiyor ki: ünlü ressam Balthus ve İstanbul´u

Öykü ve romanlarıyla tanınan Mahir Öztaş, edebiyata 1970li yıllarda şiirle girmiş, 1983te ilk kitabı Unutulmak Tozlarını çıkarmıştı. Aradan geçen otuz yılda yazdığı yeni şiirlere Kuralların Saati adını veren Öztaştan şiirsel bir toplam. Turgut Uyar onun için 1984te şöyle yazmıştı: Mahir Öztaş, genç kuşağın başarılı şairlerinden. Unutulmak Tozları ilk kitabı. En belirgin özelliği kanımca, somut ögelerle çok başarılı imgeler kurması. Şiirin kavramlarla yazılmaya çalışıldığı günümüzde, yeni bir ses olarak be

Soğuma, Mahir Öztaş´ın ilk romanı. Öztaş, özellikle Ay Gözetleme Komitesi ve Korku Oyunu adlı öykü kitaplarıyla adını duyurmuş ve eleştirmen Füsun Akatlı, öykülerinde Borges´çe bir ürperticilik bulduğu yazarı bellek mimarı olarak nitelemişti. Soğuma, dünyayı yeniden buzul çağına döndürecek olan sevgisizliğe işaret ediyor. Nitekim romanın kahramanlarından yanardağ uzmanı Prof. Yeorgios´un deyişiyle, Dünyamız gibi, evren gibi ilişkiler de soğuyor. Mesleği de mimarlık olan Öztaş, ´Roman içinde roman´ kurgusuyl

“Bu anlattığım, sürüp giden bir karanlığın gizli kalmış öyküsüydü, bu topraklardan koparılmamızın öyküsü.” Soğuma (1995) ve Bir Arzuyu Beslemek’ten (2002) sonra Mahir Öztaş bu üçüncü romanında 1970’ler Türkiyesi’nin kesif siyasi havasını solumuş bir kuşağın arayışlarını anlatıyor. Koparıldığımız Topraklar; özgürlük ve güvensizlik, hayalperestlik ve umutsuzluk, mutluluk ve karabasan, cinsellik ve politika, başıboşluk ve aidiyet duygusu, aylaklık ve örgütlü mücadele, bir yere çakılıp kalma korkusu ve yurt özl

... Burda anlatılanlar yalnızca yitik ruhlar, bir daha geri gelmeyecek yitirilmiş bir zaman içinde, kendileri de yitmiş ruhlar. Ayrıntılar bir yana, sanırım bu romanda gerçek yaşama tek önemli gönderme dizginlenemez bir tutku olmalı. Önemli olan zamanı yakalamak, akıp giden zamanı, yoksa... İç dünyaların sessiz ve acılı çığlıkları, kentlerin gizemi, görünmeyen yönetici elleri, akıp geçerken iz bırakan zaman ve yalnız kentlerde benliğinin peşinde koşan yitik ruhlar... Ay Gözetleme Komitesi Mahir Öztaş´ın

... Ruhun halleri üç biçimde gelişir. Ruh ikizini arar, yanıldığını anlar ve karanlık bir tünele girer... İçsel yolculuklarda kendi beninin izinde: Eşinin peşinde koşanlar. Sapa yollara girenler. Yol iz bilmeden yola çıkanlar. Yeni/den ruh bulmak isteyenler...

Kuşkusuz bu metni yzarken bütün korku oyuncuları adına konuşmaktan özellikle kaçınıyorum. Yalnızca şunu çekinmeden ileri sürebilirim. Nesnel gerçeklik denilen şeyi hiç umursamadan ve dudak bükerek, her türlü yetkiye direnerek gerçek bir korku oyuncusu olma niteliğimi sürdürüyorum. Ötekilerin hep sustuğu -gerçekten sustular mı?- benimse yazdığım için onlardan farklı bir konumda olduğumu ileri sürmüyorum. Onların suskunluğu eninde sonunda anlaşılabilir bir tutum. Farklı bir öykü dünyası yaratmakta usta olan