Ben öyle çok içmem ama içtim mi de içerim! Neden içerim? Hesaplaşmak için. Kiminle? Kaderle. Basit bi laf gibi görünüyo ama kaderle hesaplaşamazsan zararlı çıkarsın. Neden?' diyceksin. Sen yer, içer, yaşar, kazanır, başarır bir hayat kurarsın. Kader de gider, senin adına bütün hayatını kuruşu kuruşuna hesaplar. Gelir masaya pusulayı bırakır. Aaa! Bi bakmışın, elde avuçta hayat kalmamış. Yaşanacak ne varsa kadere borçlanılmış... Alper Atalan, gündeliği anlatıyor, bir vakanüvis gibi, ta Aziz Nesin'den gelen m

Dört gün boyunca telafi edilecek bir ruh arandı kendine Yonca. Eline aldığı elinde kaldı, elinden bıraktığı yüreğinde. Ev kendinle harabe, ayrılığın çizik gamını çaldı her yere. Dört gün boyunca iş yerine Hastayım, dedi, füturundan raporsuz. Arayanlara Depresyondayım, dedi, yalanından kuyruksuz. Acıktı. Pizzacıdan karışık. Susadı. Kapıcıdan kırmızı şarap. Dört gün boyunca kustu, ağladığı kadar. Kuru kuru öğürüğün acısı, kızılcık şerbeti balgam sarısı.Kalp kıpırtısı, akıl gümbürtüsü, gün batımlarının kavuniç

Banka tıklım tıkış. Sürttürüyorum kartı numaratör cihazına; 316. Sıradaki numara 264. 'E, hani bankanın kendi müşterisine özel bi kıyağı vardı? Öne alıyordu beni' demiyeceksin. Dememeyi öğrendin. Özel varsa, senden özeli de var. Siyah kartlısı, premier katlısı, elityum yatlısı, müşteri temsilcisinin kankası, güvenlik görevlisinin akrabası... Her daim önünde bir yirmi kişi olacak zaten. 316 eksi 264 = 52... Düş 52'den...30. Demek; 30 kişi de benim gibi özel olmayan, özel müşteri. Tamam. Oturup bekleriz hepim