Bazı insanların yeryüzünde dolaşmaları sırasında bıraktıkları topolojik çizgiler şaşırtıcıdır; dolaşmaları, kesişen yol çizgileri, zaman-mekân içinde bezemeler oluşturur; onların geçtiği yolları bir coğrafya haritası üzerinde renkli kalemlerle izleyin, görünürde çözülmesi olanaksız tuhaf ve görkemli desenler elde edeceksiniz; bu desenler aslında, okumasını bilenler için gizli anlamlarla doludur. Bu kitap, Abidin Dino'nun can yoldaşı Nâzım üzerine yazdığı yazılarla Nâzım mektuplarını, şiirlerini içeriyor.

El kendi imgesini yansıtıyor: Özportre. Bir el? Beş parmak, her parmakta üç bağlam, salt başparmaktaki iki büküm var. Boyunun kısalığına bakmadan başparmak kalın ve güçlü. Hem çengel, hem kral. Eller, avuçta bir araya gelen yürek, kader, hayat çizgileri üzerinden Abidin Dino'nun özportre olarak nitelediği çalışması. Özel tasarımı ve Abidin Dino'nun desenleriyle...

Simplon Orient Express, Marmara kıyılarını ve Bizans surlarının karaltısını dolanıyor, kentin çevresinde geniş bir yarım çember çiziyor ve sonunda, Galata Köprüsü yakınlarında denize karşı duran Sirkeci garına dalıyor. Parçalara bölünmüş bir kent! Fransızca olarak kaleme alınan, çevirisini ise Samih Rifat'ın üstlendiği Pera Palas'ta, Dino, meyhaneleri, yemişleri, rengârenk balıklarıyla Çiçek Pasajı'nı, Agatha Christie'nin Pera Palas'ını ve Galata Kulesi'ni dünya edebiyatından da faydalanarak anlatıyor. Özel

A. D.: Ne çok insan yüzü gördük bir ömür boyu, bre Yaşar! Ne çok, çeşit çeşit insan gördük. Y. K.: Çukurova'dan başlayarak ne çok insan! Çukurova her zaman bir Babil Kulesi'ydi. Oraya Toroslar'dan, Orta Anadolu'dan, Mezopotamya'dan, Doğu Anadolu'dan ne çok insan geliyordu... Kale Kapısı'nı, Yeni İstasyon'un önündeki alanı, tarlaları, Akdeniz Kıyılarını anımsıyor musunuz? Uzatmaya gerek yok... Abidin Dino ile Yaşar Kemal'i, sanat tarihimizin iki büyük ismini yüzlerle buluşturan uzun bir söyleşi. Özel tasarım

Abidin Dino, tüm yaşamı boyunca, Anadolu topraklarında boy atmış ozanlara, mimarlara, âşıklara derin bir ilgi duymuştu. Ama Anadolu´nun iki dehâsı vardı ki, onlara tutkusu bambaşkaydı. Biri Yunus Emre, biri de Mimar Sinan. Sinan´ın sanatı üstüne dönem dönem dergilerde yazılar yayınlamıştı Abidin Dino. Ama belki de kimsenin aklına gelmeyecek bir şey daha yapmış, oturup kendi imgeleminden süzdüğü bir yaşamöyküsü kaleme almıştı büyük usta için. Sinan, gerçek bir yaşamöyküsü değil, bir ustanın bir ustaya biçtiğ

Abidin, gençlik yıllarında, arada bir Tophane´deki esrar tekkelerine uğradığını, o yöredeki yosmalarla, esrarkeşlerle, toplumun lümpen tabakasıyla ´tanıştığını´ anlatırdı. O günlerden kalan birçok deseninde bu insanların yüzlerini görürüz. Yetmiş yıldan fazla bir zaman sonra, Yeditepe Öyküleri, onları kitaplıkların karanlık köşelerinden bulup çıkaran yorulmaz Turgut Çeviker´in çabalarıyla, işte bu desenlerden birkaçının eşliğinde okuyucuya ulaşıyor. FERİT EDGÜ Abidin Dino´nun 1934-1940 yılları arasında kale

Sanatçının Ölüm Döşeğinde Çizdiği 7 Desenle... Yaşamı, her zaman belki olduğundan fazla ciddiye alan Abidin Dino'nun ölümle eğlenmesinin notlarını bulacaksınız bu küçük kitapta. Bir beyaz kuğunun bir beyaz kelebeği yuttuğu adına ölüm dediğimiz bu olgu, son soluğunda düştüğü notta dediği gibi: Ne buluş!

Abidin Dino, Güzin Dino´ya yazdığı bir mektupta, Can, sensiz her şey renksiz, diyordu. Abidin´in bu aşk seslenişi, bu kitaba adını verdi. Sensiz Her Şey Renksiz, birbirini seven, birbirine âşık iki insanın, Abidin Dino ile Güzin Dino´nun 1952-1973 arasındaki mektuplarından oluşuyor. Her satırı aşkla yazılmış mektuplar. Ama bu mektuplarda Aragon ve Elsa Triolet´den Nâzım Hikmet ve Mehmet Ali Aybar´a, Sabahattin Eyuboğlu ve Azra Erhat´tan Melih Cevdet Anday ve Oktay Rifat´a, Pertev Naili Boratav´dan İlhan Sel

Benim yapabildiğim, yaptığımı umduğum, son soluğuma değin yapacağım -ki önümde uzun bir zaman yok, biliyorum- bu birtakım şeylerin yaklaşmakta olduğu duygusunu yaşamak ve yaşatmak. Her zaman felaketleri düşünmemek gerek. En korkunç acılardan sonra tüm bu yaşadıklarımız olağanüstü güzellikte bir yaşama dönüşebilir. ABİDİN DİNO Kısa Hayat Öyküm´de, resimleri, desenleri, karikatürleri, heykelleri, öyküleri, denemeleri ve tüm bir yaşamıyla bize hep sanatın ve yaşamın ne olduğunu göstermiş olan Abidin Dino´nun

Benim yapabildiğim, yaptığımı umduğum, son soluğuma değin yapacağım -ki önümde uzun bir zaman yok, biliyorum- bu birtakım şeylerin yaklaşmakta olduğu duygusunu yaşamak ve yaşatmak. Her zaman felaketleri düşünmemek gerek. En korkunç acılardan sonra tüm bu yaşadıklarımız olağanüstü güzellikte bir yaşama dönüşebilir. ABİDİN DİNO Kısa Hayat Öyküm´de, resimleri, desenleri, karikatürleri, heykelleri, öyküleri, denemeleri ve tüm bir yaşamıyla bize hep sanatın ve yaşamın ne olduğunu göstermiş olan Abidin Dino´nun

Sinan´ın Ağırnas´ta doğup devşirilmesi, İstanbul´a gelmesi, bin bir serüvenden ve savaştan sonra, Süleymaniye´yi, Selimiye´yi gökyüzüne nakşetmesi, bir su damlasının gökyüzünden kopup belirli bir noktaya düşmesi kadar kaçınılmaz mıydı? Belki Sinan rastlantıya inanmıyordu ama, rastlantı Sinan´a muhakkak inanmıştı... Mimar Sinan´ın doğduğu, çocukluğunu yaşadığı topraklara yaklaşık 450 yıl sonra sürgün giden Abidin Dino, orada Süleymaniye´nin henüz boy vermediği çağı düşler: Orta Anadolu´da bir köylü çocuk ça

Bazı insanların bu insanlar belkide birbirlerine belirli bibiçimde bağlıdır) yer yüzünde dolaşımları sırasında bıraktıkları topolojik çizgiler şaşırtıcıdır; dolaşmaları, kesişen yol çigileri, zaman-mekan içinde bezemeler oluşturur; onların geçtiği yolları bir coğrafya haritası üzerinde reenkkli kalemlerle izleyin, görünnürde çözzülmesi olanaksız tuhaf ve görkemli desenler elde edeeceksiniz; bu deesenler aslında, okumasını bilenler için gizli anlamlarla doludur. Abidin Dinonun Nazım Hikmet´in Fransa´da bası

´Ne para ne bir şey. Aramadık bir yer komadık. Kapak. İğde. Çenesinin altına. Kazık. Budadı. Yattık. Agop gavur. Ah ah, yiğit kardeş. Ezraile karşı gelmiş. Yanaşıp baktık. Dikelyo. Elinde sırık. Madeni iki lira. Papazlar toplanmış. Gidek. Giderik. Gidelim. Agop. Papazlara. Bakarık. Gorkma. Sağ mı ölü mü? Yürüdük. Varıvermiyelim. Gorkman. Devürdük. Ölü. Sandık. Toprağın içine. Yatırın. Kapağın indirin. Gömün. İtin doprağı. Agop dedi ki, Daşı yuvarlayın. İte gaka. Yat burda.´ Abidin Dino´dan, ilk kez günışı

Futbol 90 dakikalık basit bir oyundan mı ibarettir? Futbola miyop bakanlar için evet, ama biraz daha yakından bakınca futbol topunun içinde büyülü bir dünya saklı, rengarenk bir film... Maçın başlama düdüğünden çok önce festival başlar sokaklarda, bir cümbüş futbol rüzgarına karışır, insanların içi kıpır kıpır, en güzel kıyafetlerini donanırlar renk renk bayramlıklarını.. Her sahnesinde keşfedilmeyi bekleyen sihirli anlar bir araya gelir ve bir futbol filmine dönüşür Abidin Dino´nun kaleminde.. Abidin Dino

ya resim, zavallı resim ne işe yarar bunca çılgın bir ortamda? Belki hiçbir işe yaramaz. Ama belki bir bayraktır resim. Bir beraberlik çağrısı, kara kadere isyan, bir çeşit küfür, bir soru, güzel günlere ağıt, ya da korkuları dağıtan çocuksu bir oyun. Kara içinde ak bir umut, bir sevinç kıvılcımı ne olursa olsun. Abidin Dino 1 Şubat 1993 / Paris