Bir şey olmalıydı, bu gerçekdışı geceye yakışan bir şey. Odasına girdiği anda da oldu bu. Işık yanmıyordu, yalnızca perdenin aralığından süzülen ayışığı, mavi mavi ışıldıyordu. Orada biri oturuyordu. Çalışma masasında. Lucinda´nın hapşırmasıyla başını geriye çevirdi. Kocaman açılmış gözlerle bir süre birbirlerine baktılar. Masadaki figürün yüzü, gerçek bir yüz değildi. İki gözü olan büyük, oval, mavi bir bir düğmeydi bu yüz. Sensin... diye mırıldandı Lucinda. Düğme yüzlü figür başını salladı. Güzel bahçıva