Sahibinden Satılık, geçtiğimiz yıl edebiyattaki 30. yılını kutlayan, Türk şiirinin özgün seslerinden Ahmet Erhan´ın yeni şiirlerinden oluşan son kitabı. Ülke olgusu, Erhan´ın şiirlerinde sıklıkla görülür. Eşitsizlik, hoşgörüsüzlük ve yabancılaşma, şairin nirengi noktalarıdır. Buradan hareketle insanlar arası ilişkilere bakarken, insanın dünya ve ülke düzeniyle ilişkisini de sorgular. Tomris Uyar´ın Ölmeyecek kadar yaralıyım… sözüyle açılan Sahibinden Satılık, bir anlamda tanıklığın sancısını da çeken bir

Bedenini bir dünya haritası gibi dizlerime Serip de yollar aradım yürümek için İçime çekmek için hava, koklamak için çiçek Ve bir kadın, yaşamı benimle bölüşecek Sevdiğim şeyleri sevecek, bir incir ağacından Damlayan süt dolarken memelerine Çocuklar doğuracak, kara gözleri Dünyaya bıkıp usanmadan sorular soran Kendiyle yüzleşmekten çekinmeyen, doğayla Ve insanla sonuna dek barışkın... Yüzünü ak bir kitap gibi ellerimde Açıp da umutlar aradım yaşama ilişkin Uçurumların yamacında kök salacak

Yağmur oldum, paranoyak oldum Canım sıkıldı, bir votka içtim Deniz kıyılarında ağlama noktalarını ben seçtim Hiç değmedi gözlerim yaşlarına Sabahı polis korkusuyla aydım Durdum yaslandım bir ilanına Bin kere evlendim ben bu Hayat`la Bir kere adam gibi boşanamadım Telef oldum, uzun bir şiirde Baktım hiçbir naneye yaramıyor Yaranamıyor gönlüm bu sulara Deniz eskisi bir göl oldum Adım ummandan uzak... belki çöl oldum

Sen gelince uyuyursam şaşırma Mevsimdendir Çayı ısıttım, çiçekleri suladım mı acaba Bütün atyarışı müsveddelerimi yırttım Türkiye yırttı, musul kerkük yolunda Sen gelince yalnızsam sakın şaşırma Kaybolmuş bir köpek ilanı gibi kaldım şu dünyada

Kiraz mevsiminde rakı içmedim Yatmadım olmadık kuytuluklarda Serumlarla doldur boşalt yaparken bedenim Bekledim sessizce gönlümün ücralarında Dünyaya yine de bir ağırlıkmış hacmim İzmit`te bir sevgili, ölüm oruçlarında iki çocuk yitirdim Ne ilgisi var, Türkiye buralar Alnımı toprağa yapıştırıp yürüdüm

Yüreğimi bir kalkan bilip, sokaklara çıktım Kahvelerde oturdum, çocuklarla konuştum Sıkıldım, dertlendim, sevgilimle buluştum bugün de ölmedim anne Kapalıydı kapılar, perdeler örtük Silah sesleri uzakta boğuk boğuk Bir yüzüm ayrılığa, bir yüzüm hayata dönük Bugün de ölmedim anne

İnsanlardaki kederin dem vaktini şehirlerekim söyler? Elbette ki uyumsuz bir keder içindeki şairler. O, alacakaranlık bir ülkede doğduğunun bilincindeydi, Alacakaranlıktaki Ülke`yi yazdı. Uyumsuz benliğini ve insanın kalbine kalbine işleyen yağmurlarla ıslandığı şehrini şiirle güzelleştirdi. Karamsarlığı yüzünden umutsuzlukla itham edildi. Oysa onun kusuru, sadece iyimser olmamasıydı. Umutluydu, ama kendine ve etrafına kahredecek, bununla yetinmeyip bir de kastedecek kadar sorgulayıcıydı. Bir ilkyaz günü ş

Oğlum unutma adını Sana boşuna konulmadı o Oğlum unutma adını Göğe çizilen resimleri hatırla Oğlum unutma adını Dağları teyelleyen suları Oğlum unutma adını Kardeşliği, cesareti ve yanılgıyı Oğlum unutma adını Tarihe karşı yürüyen bedenleri hatırla Oğlum unutma adını Ve tarihi olan sonra Oğlum unutma adını Hep ipte olacak boynun Oğlum unutma adını Yaralı, acılı bir yurdun Oğlum unutma adını Kanı, çiçeği olarak Deniz unutma adını