Daha ilkokuldayken, dedem Çamur Şevket´in manav dükkanında özenle dizdiğim elmalar ve müşteriye verdiğim fazladan para üstleri sayesinde, alnımın teriyle kazandığım aşırmacalardayken ellerim, kulağımı taktığım tabure sohbetlerinden kalına bir ´çenebaz çamur´ um... Bunları bir kenara bırakırsak; esasında ben yalnızca,1954 Mart´ının bir sis çocuğuyum... Doyar mıyım ki zafere? Düşler görürüm ayak üstü... Şöyle bir estirdim mi rüzgarımı dağılır düşlerimin sisi... Sokaktaki her tür insanla çok çabuk iliş