Bir şehrin herkese verebilecek bir şeyleri vardır ya... Tavanarası ağzına kadar doludur örneğin. Alabildiğine tozlanmış, küf kokulu zeminde üst üste dizili sandıkların, oraya buraya atılmış çantaların, yenisi alındı diye önemini yitiren bol çekmeceli komodinlerin içindedir gizledikleri. Paslanmış bisikletler, eski kıyafetler, dilini çözmekte zorlandığınız kitaplar... Acı bir koku aralık kapıdan sızar, şehrin sokaklarına yayılır sinsice. İlk kez girdiğiniz bir şehri / kitabı tanıdık hissetmeniz bundandır. Üz

Sinsi ya da açık politikaların, aile, okul gibi kurumların, –kısacası hayatın– yalanlarına isyan eden iki gencin öyküsü... Tanrının verdiği harfleri dilediklerince kullanmaya karar verince başlarına gelenler... Tanrı bize A vermiş... Bak, Tanrı bize B vermiş. Sonra C, D, sonra bize E vermiş. F vermiş, G, H, I, İ, J, K. Tanrı bize taaaaaaaaaA Z´ye kadar, sonuna kadar söz vermiş. Biz tA en başlangıçta n´apmışıZ? Biz: Cemicümle, bu söze güvenmişiz. Almışız harfleri, özlemden kavrulmuş kahve çekir

Bir şehrin herkese verebilecek bir şeyleri vardır ya... Tavanarası ağzına kadar doludur örneğin. Alabildiğine tozlanmış, küf kokulu zeminde üst üste dizili sandıkların, oraya buraya atılmış çantaların, yenisi alındı diye önemini yitiren bol çekmeceli komodinlerin içindedir gizledikleri. Paslanmış bisikletler, eski kıyafetler, dilini çözmekte zorlandığınız kitaplar... Acı bir koku aralık kapıdan sızar, şehrin sokaklarına yayılır sinsice. İlk kez girdiğiniz bir şehri / kitabı tanıdık hissetmeniz bundandır. Üz