Günler Çözüldükçe, açıktan ve açıkça Sezai Karakoç’u Türk şiirinin yaratıcı bağlamı içinde ve modernizmin imkanlarını kullanarak, yüceltme veya hüküm verme amacı taşımadan insan oluşumuzun ve bir hayatın içinden safça geçişimizin içinden görmektir. Bir biyografi olmadığı gibi yazanın hatıralarının bir kısmı da değildir yazdığım. Anekdotlar, konuyu açmak ve genişletmek için seçilmiştir. Pek çok deftere yayılmış, dağınık Karakoç günlükleri belki bir gün gün yüzüne çıkar. Her cümlesi duyularak, düşünülerek yaz

gençlik bir gökkaldıran portakalı dalıp gidip turuncusuna yollar dürerdin aşkla sen bir zaman akdenizden ığdır ovasına değin karlı dağ titreyişi sıcakta sarıp sarmalardı kar çiçeği sözcüklerini senin sevdiklerinin yaşlılığına da erdin gökte güneş kararmış portakal ölüm mü o yaklaşan sanırsın dizlerinin dibine yayılmış bir duman asıl böyle sevdada kal incitmesin son üzümün ezilişi ağzında bir soyulmamış portakal gibi yuvarlanıp dursun aramızda zaman

Ve insan En ince iğnesinin en dar deliğinden geçince Bu sesleri mi duyar

...Canım canım can çiçeğim Senden ne denli söz etsem acizim Canım canım ötelerden gelmiş Eteklerinde dört mevsim şenlik Canım canım toprağını denizlerin öptüğü Yağmurun aşkla yağdığı lodosun baştan çıktığı Erguvanlar çitlenbikler fıstıkçamları Mimozalar ve at kestaneleriyle Canıma can bağışlayan... Ömer Erdem'den 'Kent,ev ve Ülke' için...

İSTANBUL, HÜSEYİN RAHMİ'Yİ YARATMAKLA KALMAZ, UZUN VADEDE, YAZDIKLARIYLA O, İSTANBUL'U KORUMA ALTINA ALIR. DİL VE BU DİLE İŞLEMİŞ BÜTÜN YAŞANTI ENVANTERİ ZOR BİR BİRİKİM OLUŞTURUR. BU YÖNDEN, KUYRUKLU YILDIZ ALTINDA BİR İZDİVAÇ'I OKUMAK İSTANBUL'U VE ONUN RUHUNU DA OKUMAK DEMEKTİR. ZATEN, ROMAN BOYUNCA, YAZAR, HERKESİN DİLİNE DÜŞEN KONUYU ÇOK İYİ KULLANIR. KISIM KISIM, KADIN, ERKEK, ÇOCUK, OKUMUŞ, CAHİL, NE KADAR YAŞAYAN İNSAN VARSA, ONLARI KENDİ HAMURUNA KATAR, DURAKLARI ÇOK İYİ AYARLANMIŞ GEÇİŞKENLİKLER

seni bir koltuğa gelin etselerdi seni mor seni zambak beyazı bir koltuğa seni güzel seni tatlı sözler içinde seni bir hafta sonu şöyle alkışlar şöyle şen şöyle balkan havaları eşliğinde seni bir koltuğa gelin etselerdi geniş evlere doğru içleri bal mermeri seni yüksek seni binalara asansörler içinde zalimin oğlu zalim keskin gözlerle seni yanında yörende ötücü kuşlar bir dediğini iki etmeyen sümbül saçlı ağızlar seni bir koltuğa gelin etselerdi dünyanın son günüymüş gibi kapalı havada seni

tamam saldırdıklarınız adam değil aferin onların da gözleri kanlı sizin kadar aferin ya biz ne yapalım şu su zerrecikleri ya biz nereye gidelim şu yıldız kümecikleri zalimden kenar durmak kötü mü aferin bu binaları kimler dikiyor böyle Tanrıya karşı göklerin kalbini kimler çiziyor her sofraya oturuşta bir tokat halka aferin hak hukuk kaf dağında kuş değil sütü kurudu mu masumun yetimin hamile kadınları kem sözlerle tekmelerken aferin taraf değilsek kesilmedik söz hünerinden aşktan ve Allahtan kesilmedik

Sütümüzü devirdiler bir şey demedik Sıtımıza bindiler bir şey demedik Tek ayak üstünde dur dediler bir şey demedik Günümüzü uzattılar bir şey demedik Budağımızı kanattılar bir şey demedik Üç gün sonra gel dediler bir şey demedik Göz göze gelmeyin bir şey demedik Ve alınlar aşağı dediler bir şey demedik Duvara dön ve öksür dediler bir şey demedik Açılmasın perdeler dediler bir şey demedik Bu gece sokağa çıkılmayacak dediler bir şey demedik Şimdi burada gülünecek dediler güldük bir şey demedik Öyle bir şey yo

mutluluk bile iklim işi şu masanın etrafındaki türkler arkalarındaki perdenin işlemeleri kadar uyumlu değiller sıkılırız belki de neden çalık yeşerip susuz kaldığımız sevgilerden şu sözlerin geçtiği yurda bak dün süt gibi kardeşlerim vardı bugün kireç akıyor yüzümüzden kime konar kim gelir de uzaktan ben hep böyle geceler düşledim kınk radyo sesinde yağmur olsam döne döne verdiğimiz nice oldu vermek kadar almak da sanat işi hem bu kireç kuyusunda daha ne kadar duyan olmadan sesleneceğim birbirine değen sırt

söylenecekler daha söylenmeden evvel sen gelmeden ve ben gitmeden evvel taşlan kaldıracak kaslar gelişmeden evvel toprak ve sudan ve tüf ve lavdan evvel damladan evvel ve baldan ve kanattan evvel bilinen ve bilinmeyen ne varsa onlardan evvel tutamıyorum dilimi yerimde duramıyorum öyle evvel ormanların gölgelerinde ışıklar kaybolmadan evvel böcek yankılan kalplerden göçmeden evvel nehirlerden evvel meşenin şarkısından evvel balığın dişinden evvel ateşin külünden evvel gitmiştik her şeyden öteye bir gölün di

Şiir üzerine poetik yazılar kaleme alan, deneme ve eleştiriler yazan Ömer Erdem, beşinci şiir kitabı olan Evvel de, eski söyleyişleri, metafiziksel duyuşları, yeni biçimlerle yeniden yorumluyor. Günümüz şiirinin nitelikli ve verimli isimlerinden biri olan Ömer Erdem, günlük hayattan devşirdiği sözlerle kendine özgü bir dünya kuruyor ve bu dünyanın haritasını, Evvel in sayfalarına çiziyor Evvel, Ömer Erdemin beşinci şiir kitabı. Günümüz şiirinin nitelikli ve verimli isimlerinden biri olan Ömer Erdem, bu kit