Unutabilseydim bütün bildiklerimi yahut öğrenebilseydim bilmediklerimine rahat olurdum Mimar-ressam-yazar Cihat Burak’ın en az bilinen tarafına ışık tutan Ne Rahat Olurdum sanatçının 1940’lı yıllara ait bir defterinde kalmış, çoğu Osmanlıca kaleme alınmış şiirlerini bir araya getiriyor.Özel bir külliyatın önemli bir parçası olarak Ömer Faruk Şerifoğlu tarafından hazırlanan ve ilk kez topluca yayımlanan bu şiirler,Burak’ın resimlerine ve öykülerine aşina olanlar kadar, henüz onun evreniyle tanışmamış okurlar

“Gördüğüm şeylere inanmasalar bile anlatmaktan zevk duyuyorum” Mimar-ressam Cihat Burak’ın ölümünün ardından kitaplaştırılan ve çoğu ilk kez yayımlanan öyküleri bir araya getiren Zenci Kalınız!, “Hayat yürüyor, her şey değişip akıyor; bu hal beni hayran bırakıyordu” diyen yazarın kült eserlerinden biri... Cardonlar ve Yakutiler’de olduğu gibi, gündelik yaşamdan sahneleri, anılarında yer etmiş mekânları ve karakterleri, hatta tarihi kahramanları öykülerinin odağına taşıyan Cihat Burak, gerçek ve kurgu arasın

“Yakutiler hâlâ çırpınıyorlar mı, yapışık oldukları duvarda?”Cihat Burak’ın 1960-1992 yılları arasında kaleme aldığı öyküleri bir araya getiren Yakutiler (Yunus Nadi Yayımlanmamış Öykü Ödülü, 1992), tıpkı 1981’de okuruyla buluşan Cardonlar gibi, Ferit Edgü’nün deyimiyle, “Burakça” bir dünyaya açılıyor: Duvar tepelerinde tarih öncesinden kalma yakutilerin kıvrandığı, melun kedilerin konağını-bahçesini kaybetmeye yüz tutmuş bir İstanbul’da devriye gezdiği, kahvelerde toplanan okumuş takımının bacaklarına sürt

“Akşamın gelişini içimin ezilmesinden anlardım...” Ferit Edgü’nün, “Ben onun kişiliğini resimde bulduğuna ve kendisini resimde başarıyla ifade ettiğine inanan biriyim. Oysa okuduklarım, nasıl söyleyeyim, sanki resimlerine bir eklemeydi” diye değerlendirdiği Cardonlar’da, mimar-ressam Cihat Burak’ın 1940-1976 yılları arasında kaleme aldığı öyküler bir araya geliyor. Cihat Burak’ın resimlerindeki fantastik dünyadan çıkıp sokakların, hayatların damarlarına yerleşen Cardonlar, geldikleri yeraltının havasını “de

Ünlü ressam Cihat Burak´ın aynı zamanda usta bir öykücü olduğunu Cardonlar´la farketmiştik, 1980´lerin başında. Ardından, 1992 Yunus Nadi öykü Ödülü´nü kazanan Yakutiler´le, bu kanıyı pekiştirmişti. Yıllar sonra, pırıltısından hiçbir şey yitirmeyen resimleri gibi öyküleri de hala capcanlı... Burak´ın zengin anılar ve dikkatli gözlemlerle beslenen öykülerinde duyguya ince bir alay eşlik ediyor. Yakutiler´de günlük yaşamdaki ve kültürümüzdeki hızlı değişmeler gösterilirken yanlış eğitimin, tersine dönen devle

Cihat Burak, hem resimde, hem öyküde üsluplar, kişilikler yönünden tutarsız görünen bir ortamda, kendi tarzını yaratmış ve güvenlik altına almış bir isim. Mimarlığını gölgeleyen resmiyle öne çıktığı bir dönemde Cardonlar´ı yayımlayarak, büyüleyici fırçasının yanına, usta kalemini de ekledi. Ardından, 1992 Yunus Nadi Öykü Ödülü´nü kazanan Yakutiler´le, bu kanıyı pekiştirdi. Yıllar sonra, pırıltısından hiçbir şey yitirmeyen resimleri gibi öyküleri de hala capcanlı...Yazı dilinin alışılmış kurallarına zaman za

Cihat Burak´ı yadsıyan olabilir. Ama kimse kayıtsız kalamaz ona. Dipteki suret gereksinimini, güzelyazıyı, Nasrettin Hoca´yı, lirizmin tatlı dili de olabileceğini gösterdi bize. - Cemal Süreya- Geleneklre çağdaş bir yorum getirmenin yanısıra eleştirel keskinlikte emsali az bulunur bir kişilikti Cihat Burak. Alaycı yapısı, hoş sohbet mizacına başlıca desteği oluşturuyordu. Tekdüze yaşamı dalgınlığın bilinciyle şenlendirir, bilir-bilmezliğin dervişane eğlencesini kurmadan edemezdi. - Sezer Tansuğ- Mim