Üç, iki, bir, kayıt! Nerede olduğumu anlamak için filmler çekiyorum, demişti bir keresinde. Dünyaya düşmenin şaşkınlığı ancak ölünce geçecek, demişti ödül töreninde. Artık film makinesi gibi çalışıyor bedenim, siz bu film makinesini film çekerken görüyorsunuz sadece, diye konuşmuştu bir keresinde. Kestik! Her şeyin dünyada olduğu ve dünyaya dair şeyler olduğu gibi bir vehmimiz var. Gördüklerimizin gerçekliğine, duyduklarımızın sahiciliğine, hissettiğimizin hakikatine inanıyoruz sonuna kadar. Oysa algılarını

Köyümüze yağmur yağmıyordu. Başka yerlerin yağmuru büyüyüp köyümüze sel oluyordu. Çölü basan sel, derdi köyün hocası yaşadığımız felakete. Çöl, yani suyun olmadığı yer; yağmurun değil. Bizim köyümüzde su vardı oysa. Üstelik yollarından çamur eksik olmazdı. Ağaçlar gür fakat dudaklar kuru; çünkü su, içilemeyecek hâle gelirdi baskınlar yüzünden. Hastalıklar bitmek bilmezdi. Bir sene haset, diğer sene kin, bazen cimrilik, bazense öfke... Ruhlarını hasta ederdi içenlerin. Yine de suyu içerlerdi; pisliğine aldır

Şule Yayınları Türk edebiyatına yeni ve güçlü isimler kazandırmaya devam ediyor. Genç öykücü Bünyamin Demirci'nin ilk kitabı Kelebeğe Tapan Adam edebiyat severleri alışılmamış vadilerde dolaştırmaya hazırlanıyor. Az sözle olağanüstü öyküler inşa eden Demirci, şaşırtıcı sonlarıyla da dikkat çekiyor. Minimal öykünün de başarılı örneklerini veren yazar, bazen bir nesnenin ayrıntılarında dünyayı kaybettiriyor bazen yeni boyutlar açıyor. Bir yandan hayatı yepyeni bir bakışla yorumlarken diğer yandan şiirsel dil