Merhaba, ben Geveze Kitap.Peki ya sen kimsin?Tanıştığımıza çok sevindim.Yeni bir okurun elindeyken her zaman heyecanlanırım.Bu yüzden sayfalarım tir tir titriyor.Nerede, nasıl, kaç günde okuyacaksın beni?Bitirdiğinde sevecek misin?Birlikte neler yaşayacağız, başımızdan neler geçecek kimbilir?İşte bütün bu soruların yanıtlarını öğrenebilmek için sabırsızlanıyorum.Hazırsan kapağımı aç bakalım.Öykülerini okuyacağın Serkan, Hazal, Efe, Gülnaz ve Barkın gibi senin okuma serüvenin de bir sonraki kitaba eklenir be

Hayatları ve anları, insanı belleğin büyülü bir yer olduğuna inandırabilecek denli ayrıntılı hatırlayan düş ustası bir kadının öyküsü bu. Aynı zamanda da, edebiyata ve bir şehre duyulan ortak sevgiyle doğan, öğle aralarında büyütülen bir dostluğun. İlk aşklar, ayrılıklar, sinemalarda dökülen acı gözyaşları, gümüş çerçeveden gülümseyen Marilyn Monroe, geceyi yırtan dostluklar… Freud’la yenen akşam yemekleri, dünya haritası üzerinde çıkılan renkli yolculuklar, üstü açık toz pembe bir Cadillac Coupe’a dönüşüp

Attilâ Şenkon’un aldatma, aldatılma ve aldanma ekseninde kurguladığı öyküleri barındıran Ten Yükü, Bıyık İzi Yalanları ve Sustum Duydun mu? adlı üç kitabı Aykırı Üçgenler adı altında bir araya geliyor. Bu kitapların ortak paydasında, kırılma noktalarının ardından hayatları bambaşka yönlere giden insanlar var. İntikamla dolup taşan kalpler, nezaketle acı çekenler, romanını terk eden karakterler, yerine uymayan parçaları ısrarla denemeye devam edenler ve kazananın aslında kaybeden olduğu oyunlar. Anların usta

Gökkuşağına İki Bilet’te Attilâ Şenkon 70’li yılların darbelerle, siyasi çıkmazlarla örülü tekinsiz ortamında çocukluktan yetişkinliğe geçişe; hayatın peşine birlikte düşen bir baba ile oğlun hikâyesine bakıyor. Böylece gündüzdüşleriyle gerçeklerin, kalp kırıklıklarıyla heyecanların, aşklarla dostlukların ve yazmaya dair büyük bir arzunun yalın, samimi bir dille iç içe geçtiği bir roman çıkıyor ortaya. “…Ama yazdıkça kendimi daha iyi tanıdığımdan eminim. İçimde bulduğum her yeni ben kadar, yaşaml

Ne acayip şeymiş bu yaşlılık. İki beden küçük bir takım elbisenin içine zorla sığdırılmışım sanki. Üzerimdeki ceket ve pantolon öyle dar ki, kollarımı bacaklarımı kımıldatmakta zorlanıyorum. Dikkatsiz bir hareket sonucu her an yırtılabilirler. Kıyafetime uyum sağlayıp bir köşede ağırbaşlılıkla oturabilsem sorun olmayacak aslında. Ama damarlarımda kaynayan kanı soğutamıyor, yüreğimdeki deli tayı dizginleyemiyorum bir türlü. Kendime verdiğim sözü tutup yaşlılığımla çocukluğumu buluşturmakla hata mı etti

Yaşlı kadının plastik bir kutu içinde sunduğu lokumları sever, hele pembe olanlara bayılırdı. Yaşlı kadın güllü diyordu onlar için. Tadını tam çıkaramadığı, ama limona benzettiği sarılarını da severdi. Yalnız yeşil olanlardan hoşlanmaz, ağzını yakan keskin nane tadından nefret ederdi. Bazen yaşlı kadın kutuyu masanın üzerinde bırakıp giderdi. Küçük kız o zaman kutudaki lokumları dilinin ucuyla ıslatıp tozlarını siler, renklerini açığa çıkarıp pembelerini seçerdi. Sonra öbürlerini kutunun dibinde biriken to

Yalan satıcısı olarak çıktığım yolun yıllar sonra ulaştığım bu durağında yalnız bir deli diye anılmak incitmez beni. Fikrim sorulsa; deli yerine çılgını tercih ederim elbette. Neyse, önemli değil. Sıfatların üzerinde durmaya değmez. Deliliği de, çılgınlığı da severim. Gereğinden fazla ciddiyet insan bünyesine zararlıdır. Başa ağrı, mideye gaz, kalbe spazm yapar. Bu yüzden, ölümlü dünyada aklın ipini biraz salmakta yarar var bence. Yarattığı karakterlerle hayatı paylaşan bir yazar. Namı diğer Yalan Satıcısı.

Mayısın beşini altısına bağlayan o Hıdrellez gecesi, gül ağaçlarının dibinden değişik dilekler topladı Hızır ve İlyas. Kimi yaptığı küçük bir ev maketiyle, kimi çocuğunun oyuncak arabasıyla dile getirmişti sahip olmayı arzuladığı şeyi. Zarla oynanan bir oyunun kâğıt paraları da, bezden dikilmiş bir erkek bebek de ilginçti kuşkusuz. Ama hiçbiri, güllerinin üzerine barut kokusu sinmiş bir bahçede buldukları, kapağında Gökkuşağına İki Bilet yazan el yapımı kitap kadar şaşırtıcı değildi. Hızır ve İlyas iki yıl

Kısa bir konuşma yapmamı bekliyorlar benden. Çaldığımız onca kapıya rağmen, ağabeyimin yirmi yıl önce gözaltında göz göre göre kaybedilişiyle ilgili kesin bir bilgiye ulaşmış değiliz. Bu yüzden, söze nereden başlayacağımı, nasıl anlatacağımı bilemiyorum. Ağabeyimden var diye söz etsem yalan olacak, yok desem belki de var. Kayıp yakınlarına di'li geçmiş zaman yasak, geniş zaman dar. Kurumuş ekmek, ölmüş bir gökyüzü, çiçeksiz saksı. Marşların, sızıların, yaraların hikayesi... Kesik kesik... Bitmeyen gecenin,

Gökkuşağına İki Bilet, küçük oğluyla birlikte, kente gelen sirki görmek için, otobüsle giderken, ´yaşam nedir´ sorusuna yanıt arayan bir kahramanın, aslında geçmişine yaptığı içsel yolculuğun romanı. Komşunun komşuya düşman olduğu, çocukluk aşklarının unutulduğu, kocaman dünyaların kurulduğu, dar sokaklarda saf oyunların oynandığı, düş kumbaraları açıldığında içinden yalnızca yitirilmiş güzelliklerin çıktığı, 70´li yılların Ankara´sında geçen sıcacık bir çocukluğu anlatıyor Attilâ Şenkon. Babasının armağan

Susmak yerine konuşsan, yaşadıklarınızı hiçbir şeyi gizlemeden anlatsaydın keşke. Birbirini doğuran soru işaretlerine gebe kalmazdın o zaman. Birden hiç beklemediğim bir şey yaptın. Kanepeye, tam yanıma bıraktın kendini. Islak saçlı başını göğsüme yaslayıp ağlamaya başladın. “Beni bırakma, lütfen bırakma beni.” Ben değildim ki seni bırakan. On yılı aşmış bir evliliğin ardından bırakılan bendim. Karısının cep telefonuna gelen bir mesajı okuyunca bütün yaşamı alt üst olan bir erkeğin karmaşık günleri, iç i

Her şey, kitaba adını veren ilk öykünün yazılmasıyla başladı. Öyküyü tamamladığımda daha önce başıma gelmeyen garip bir huzursuzluk yaşadım. Öykü bitmişti, ama benim iç hesaplaşmam bitmemişti. Kahramanlarıma haksızlık ettiğimi, onları orta yerde bıraktığımı düşünüyor; Mine, Sedat ve Tamer’in yaşadıkları parçalanıştan sonra ne yaptıklarını, iki çocukluk arkadaşının aradan geçen yıllarda nasıl bu denli değişebildiğini merak ediyordum. Bir süre sonra, yeni bir öykü yazmak için masaya oturduğumda, kâğıdın üzeri

Yaşamın, kendisine sunulmuş değerli bir armağan olduğuna inandığı için her anını dolu dolu yaşayan ve yaşadıklarını `İnsan belleği unutma özürlüdür,´ sözünü yalanlamak istercesine en küçük ayrıntısına dek anımsayan düş ustası bir kadının öyküsü bu. Kızıltoprak´taki ahşap köşkün bahçesinde yetişen dünya güzeli Itır Hanım, Yeni Melek Sineması´nda akıtılan turşu suyu acılığındaki gözyaşları, Arnavutköy Kız Koleji´nin duvarlarında bırakılmış ballı parmak izleri, kurşundan ağır hindi tüyü bir süpürge, içine gi