… ne güzeldin bir yaşamın ortasındayken günlerimiz isterdim sözlerin samanyoluna karışırken bir denizin eteklerinden yıldızlara savrulmayı uçuversen bir kapalı kutudan/ uzandığım uçuruma sözcüklere süt veren şiire dönüşürdün koysam şarkıların en yalnız akşamına adını dilime tuttuğun ışıkta bir gökyüzü olurdun karın en güzel yağışını anlatırken dünya dizelerim kanardı birdenbire tarihin mermerinin en ince damarında. *Soluk Soluğa Hayat *Yeryüzü Sahnesi

annem havalanıp doğduğu topraktan çan seslerinin ardı sıra sürüklendi egeye ben alplerin eteklerinde göle bakan bir manolya ağacı olarak kaldım babam öldü babam öldü demedi kimse benden başka annemdi tek babamı yitiren biliyorum o gece gömüldü babam / annemin yüzüne ayın pencereden döküldüğü masamda durur fotoğrafı annemin eli çenesinde yurdundan uzak gözleri uçurum bir bakışı alır düşlerimi götürür çocukluğuma istanbul anne kucağına dönüşür birdenbire. Bir Şehrin Boynundayız